Vatan Yahut İnternet

Büyü bozuldu. Belki bu yüzden edebiyatın yerini medya aldı. Eski dünyanın bizi uçuran şiirsel bir yanı vardı, şimdi şiir bir yürek burkuntusu sadece.

"Bahçeli ahşap evden apartman katına doğru koşmuştuk. Apartman ile hayat tarzımız değişmişti. Farkında olamamıştık. Sınıf atladığımızı sanıyor, elimize geçen ile seviniyorduk. Elimizden kaçanın farkında değildik."

"Aslına bakarsanız İstanbul kabuk değiştiriyor. Bir gazeteyi açın, bütün sayfalarında kocaman konut ilanlarını görürsünüz. Sur dışında bunlar müstakil bir ada yaratıyor. Etrafı duvarla çevrili, nizamiye kapısı olan, içeri girmesi fermana mahsus birer kışla.
İnsan üzülüyor, o yapmacık havuzlara, o sahte bahçelere, o yapay kaldırımlara baktıkça buraya acaba bir kuş konar mı diye şüpheye düşüyor."

"...Modern teknoloji böylece esaret zincirini her gün daha sıkı bir şekilde boynumuza doluyor. Yaşadığımızı sanıyoruz ama acaba yaşıyor muyuz? Şöyle: Dijital âletlerden binlerce çiçek adı, görüntüsü edinip ezberliyoruz. Ama kırlara çıkıp bir çiçek koklamadan geçiyor ömrümüz."

Vatan kişinin karnının doyduğu yer de olabilir gözyaşının aktığı yer de.

Bizim geleneğimizde ''ben''demek terk-i edeptir.