Vay arkadaş az evvel düşünürken kendi kendime Nirvana'ya ulaştım. Tabii bu anlatacağım şeye komik bir giriş. Yani ermiş gibi bir şey olmadım, ışık görmedim 😃. Bunca sene sonra yine de sakin sayılır bir işe girdim. İşte yaşadığım her şeyi düşünme, karşılaştırma, terazi de tartma vaktim bol bol oluyor. Öyle insanlarla tanışıyorum ki klasik sanki önceden tanışıkmışım da ya o zaman anlaşmışım veya anlaşamamışım Allah tekrardan karşıma çıkarmış gibi. Yalnız yeni tanıştıklarımdan kulağı çınlasın Tezcan abiyi bir yerden tanıyorum evvel ki oda beni tanıyor ama birbirimizi nereden tanıyoruz o aklımıza zorladıkta gelmedi. Demek ki bir yerde tanıştık ve o tanıştığımız yerin önemsizliğinden tanışmayı da önemsemedik. Neyse ben böyle şeyleri önyargı zannediyordum. Bugün bu zamana kadar ve bugün tanıştığım insanları kafamda tarttım, taradım bir çoğunu daha önceden tanımadığımı ve kötü bir meseleyle tanışacakken nasip olmadığını fark ettim. Kötü meseleyi şöyle özetleyebilirim: Birisine karşı yaptıkları nefsani kötülükleri görmüşümdür. Bunu beynim kırmızı listeye yazmış. Daha o adam tövbe etse kafamda vukuatlı. O kişiler hâlâ yaklaşmıyor yanıma. Allah yakınlaştırmıyor. Bir de şu ayıbımı fark etmişim: Saf iyi insanlar kendilerini yırta yırta kendilerini göstermişler ama ben onları normal insan gibi görmüşüm. Önümüzdeki haftalarda o saf iyi insanları tekrar görürsem abartılı şekil iyiliklerinin fazlaca hakkını vereceğim.