"İçlerinde bitmek bilmeyen bir korkuyla ayrıldıkları baba evlerinin kokusuyla ve hiç bilmedikleri duygularla bindikleri trenlerin yolda kalmış kederli yolcuları” diye tarif ettiği yengeleri sosyo kültürel siyasal magazinsel bir şekilde ele almış. Siyasette edebiyatta sinemada ve TV dizileri temsilini de içeren makalelere yer verilmiş.
Eğlenceli bazen üzen yer yer vay be dedirten bir kitap ben sevdim..
Tüm yengelere ve yengesi olanlara kısacası kendi kültüründeki yenge kültünü öğrenmek isteyen herkese tavsiye ederim.
KEŞKE GECE GECE OKUMASAYDIM...
Vay bee.. Bu kadarını beklemiyordum gerçekten. Yani tamam bazı yerlerde nevrim döndü, ve gerçekten bazı yerlerinde hadi ya geçelim bu bölümü dediğim yerde oldu. Ama yazar beni öyle bir ters köşe yaptı ki. Üfff o neydi be? Tamam şimdi sonundaki bir kısmı anladım inkar etmeyeceğim ama hoca ile ilgili kısmı kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi. Ben çok daha farklı şeyler üretmiştim kafamda. Beni gerdiği yerler oldu, eğlendiğim yerler de oldu. Bir Türk yazar olarak kendisini gerçekten tebrik ediyorum. Hem bu kadar güzel korku yazıp, hemde eğlendirebildiği için. Keşke Anıl karakterini de fazla fazla görseydik. Helede Orkun... Ah benim nefessiz çiçeğim... Emre ise kitabın ana katakteriydi resmen diyebilirim. Hatta olmasını da çok isterdim. Çok şükür kitabın sonunda katakterin ismini öğrendik. Kafama aşırı takılan kısımdı:) Ay neyse çok uzattım. Konusundanda azıcık bahsedeyim. Bizim ana karakterimiz Edirne'de tıp fakültesi kazanıyor ve gidiyor. Fakat kazandığı okulda kadavra deşmeye başladığı zaman işlerin rengi değişiyor. Neden mi? Çünkü kadavralar onunla konuşup, ona zarar vermeye başlıyor. Peki bizim karakterimiz neler yapıyor, bunun sebepleri ne? Eh okuyun ve görün. Ama benim gibi gece okumayın yoksa aha da bu şekilde uyuyamıyorsunuz...
Yokuşa Akan Sular
İhtiyacımız vardı değil mi? Maziyi gömdüğümüz yerden çıkarmaya, insanın köydeki ferahını anmaya. Bu yorgun, monoton hayattan ufacık olsun sıyrılmaya gerçekten ihtiyacımız vardı.
Mustafa Kutlu'nun "Yokuşa Akan Sular" isimli eseri tam da bu zamanda insanı alıp eski zamanlara götürecek, şehrin karmaşasını ve şehvetini bir arada göstererek ruhumuza ilaç gibi gelen bir yapıt.
Köyde yaşayan bir çocuğun vay gerçekten böyle miymiş diyeceği, betonların arasında doğmuş büyümüş bir çocuğunda ondan farksız tepkiler vereceği hikayeler içermekte. Bu yönden bakarsak: her türden, her yaştan insanın okuyabileceği bir yazı olmasına mütevellit çocukluğunu köylerde geçirmiş, eski zamanlarda yaşamış, o zamanları tecrübe etmiş bir insanın kalbini dağlayacak, vay be ne zamanlarmış dedirterek onları anılarının arasında kaybettirecek, daha çok etki bırakacak türden bir eser olduğunu düşünüyorum. Şahsen okumanız gerektiğini düşündüğüm bir kitap. İyi okumalar :)
Fazlası Zarar!
Bir çırpıda okunabilecek,insanı meraklandıran,sürükleyici bir dille anlatılmış.Kitap bitince 'vay be' dedirtiyor insana.Herşeyin fazlasının zarar olduğunu bir kez daha görüyoruz bu hikayede...
Tezer Özlü, Türk edebiyatının nostaljik prensesi diyor kimileri, kimileri ise edebiyatın gamlı prensesi... Bana göre edebiyatın keskin bıçağı, asi kadını. Tanıştığımıza memnun oldum.
Çocukluğunu, ilk gençlik yıllarını hayata karşı çıkışlarını, isyanlarını anlattığı kitabı Çocukluğun Soğuk Geceleri kitabını okurken yazdıkları yüzünüze çarpıyor. Kalemin keskinliği sarsıyor. Cesareti bazen şaşırtıyor bazen düşündürüyor. Kimi zaman vay be dedirtiyor kimi zaman ah be...
Güzel Yaşamış
Kurgu biyografi tarzında ki bu kitap edebi anlamda çokta doyurucu değil. Belkıs hanımın hayatını anlatan ve okuduğunuz da vay be güzel yaşamış diyeceğiniz bir kitap olmuş. Gerçi kitabın sonlarına doğru epey bir üzülmüştüm. Mekan tasvirleri çoğu zaman yetersiz kalmış Dönemin şartları iyi biliyorsanız; bazı olayların taraflı yazıldığını göreceksiniz. Yine de yazarın eline sağlık ciddi bir araştırma yapılarak yazılmış bir kitap. Kim bilir her şeye rağmen keşke bende Belkıs gibi yaşayabilseydim dersiniz.
