Herkese mutlaka okumasını tavsiye ettiğim bir kitaptır. Yazar, Osmanlının son dönemlerinde geçirdiği güzel ve zengin günlerini anlatmakla başlar kitaba. Okurken keşke ben de o dönemde yaşayabilseydim diye dalar dalar gidersiniz. Sonrasında Birinci Dünya Savaşı'nın başlamasıyla birlikte çekilen sıkıntılar, sefalet, yoksulluk, acılar size büyük bir üzüntü verir ve halinize bir kez daha şükredersiniz. Kitabı bitirdiğinizdeyse tadı damağınızda "Vay be neler neler yaşanmış" dedirtecek bir tat bırakır.
Bulunduğu mevkiden ibaret olan bir insanın elinden mevki ve rütbesini alırsan ne olur? Eski mevkisini kazanabilmek için her türlü oyunlara açık olmaz mı? Düşünme ve yaşama yetisini bile kaybedecek kadar makam mevki hırsı ile dolu olursanız vay halinize..Sanki etrafımıza bakınca bu kitabın kahramanından birkaç kişiyi görür gibi olmuyor muyuz?
Hikaye bahane, cümlelerle sizi yakalıyor içine çekiyor , bazılarını okuyunca , ben bunu kendime itiraf etmesem de düşünmüştüm diyorsunuz, bazıları için biliyorum ama yapamıyorum , bazılarında ise, işte cevabı buymuş diyebiliyorsunuz. Camus gerçekten müthiş..
Başarı havası ,belli biçimde taşındığı zaman, bir eşeği bile kudurtur.
Mutluluğunuz ve başarılarınız, ancak bunları cömertçe paylaşmaya razı olduğunuz takdirde affedilir.
Âmâ mutlu olmak için başkalarıyla fazla ilgilenmemek gerekir.
İnsanlar yargılanmamak için yargılamaya koşarlar.
Tüm insanlar hakkınızda iyi konuştu mu, vay halinize !
Çoğu zaman kendimize benzeyen ve zayıf yanımızı paylaşan kimselere açarız içimizi. Demek ki kendimizi düzeltmeyi ya da iyileştirmeyi istemeyiz.
Hırsızlar her zaman ve her yerde mahkum olsalardı, masum insanlar tümüyle ve hep masum sanacaklardı kendilerini
Başak Buğday'ın Ot Dergi'sindeki köşesinde yazdıklarından oluşan bir kitap. İçerisinde güzel aforizmalar ve ruh halinize, yaşadıklarınıza,hissettiklerinize ortak olan cümleler var. Bazen sadece iki satır size 'vay be!' dedirtirken bazen de insanda yüzünü buruşturma isteği uyandıran cümlelerden oluşuyor. O durumda "kitap,içindeki çizimlerden ibaret olsaydı daha fazla severdim " diye geçiyor insanın içinden.
Anarşizm, ülkemizde de sıklıkla yapıldığı gibi, kaosla veya terörizmle eş tutulmaktadır. Oysaki anarşizm, demokrasi ve cumhuriyet gibi tam bir yönetim biçimi olmasa da bir toplumsal örgütlenme biçimidir. Yani dünyayı kaosa sürüklemek veya etrafta bombalar patlatmak gibi bir amacı yoktur.
Peki anarşizm nedir? Anarşizm, hiçbir yöneticinin olmadığı,
Olmayan bir suç ve olmayan bir davadan bahseder bize burada Kafka. Bay K,davasını herkese sorar,soruşturur,araştırır nedenini. Ama karşılaştığı insanlar? Onlar bunu sorgulamayı çoktan unutmuştur.Tek düze hayatlarını yaşarken, neden dava edildiklerinin de pek bir önemi kalmamıştır artık. Kafka,insanlar arasındaki hiyerarşiyi de gözler önüne serer bize Dava kitabında. Üst tabakadaysanız yaptığınız ahlaksızlıklar ve yolsuzluklar göz yumulabilir,alt tabakadaysanız vay halinize.
