NOCTİS
Derin dehlizleride kesişti yollarım karanlıkla, öyle kolay değil vazgeçmek.
Şimdi çık dışarı akşamleyin odandan, kimin var? Hiç kimse.
Yavaşça göğe sunulan ince bir duman şimdi hayatım. Anlamını kaybetmiş bütün kıvrımlarım.
Koyver gözlerini usulca penceremden, ne var ki karanlıktan başka. Kendi dünyamı kurdum kafamda, koskoca sessizlikle olgunlaşan milyonlarca hiçlik içindeki kelimeler.
Dünya gürültülü, tanrının sesi duyulmuyor.
Karanlıklar arasında çömelmiş ölüm bekler durur. Düşünür sıra kimde, ben mi? Daha vaktim gelmemiş.
Hep ağlaması gerek birinin, noctis daha ayrılmadı hücrelerimden ondandır belki bu bitmeyen savaş.
Çünkü ben hariç bütün nesneler bir yer buldu kendine, uydurdu kendi yapbozunun parçasını. Çünkü bir yere ait olmak daha anlamlandırır bu gereksiz, boş gezegeni.
Karanlık benim zenginliğim, saklanıp oracıkta ürkek ürkek beklerim sonsuza kadar. Ne getirir bana hayat tam bir muamma.
Aydınlığı aradığım bütün yıldızlar ölü gibi, bir bende mi işe yaramaz bu düzen. Hep bir düzensizlik, hep bir karmaşa. Hep çok noctis.
huseyin yani
Bekliyorum...
Öyle bir havada gel ki, vazgeçmek mümkün olmasın..
Orhan Veli Kanık
Vazgeçmek gerek bazen, tüm olmayışları kabullenmek, belki de susmak çoğu zaman. Tüm yakarışları sahiplenmek yerine usulca susmak. Yüreğinde cehennemi taşıyıp buz olmak insanlara...
Hiç Bir insanı unutmak,
bir insandan vazgeçmek,
bir insanı hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı hiç?
Hani ölmüş gibi,
hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi,
her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip
ama aslında hiç gelemeyeceğini de bilmen gibi.
Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek,
ama ölmüş gibi ulaşılmaz
Var olmama belgesi veren kimse yoktur. Soluk almada sebat etmek, havanın dudaklarımızı yaktığını hissetmek, temenni etmediğimiz bir gerçekliğin baharında pişmanlıkları biriktirmek ve mahvımıza sebep olan derde bir açıklama bulmaktan vazgeçmek zorundayızdır.
Sayfa 70Kitabı okuyor
Uzun uzun burnumu çektim. "Olsun, onu öldüreceğim."
"Ne diyorsun evladım sen, babanı mı öldüreceksin?"
"Evet, öldüreceğim. Çoktan başladım bile. Öldürmek derken öyle Buck Jones'un tabancasını alıp dan diye öldürmeyi kastetmiyorum. Öyle değil. Kastettiğim onu kalbimde öldürmek. İyiliğini istemekten vazgeçmek Derken bir gün ölüp gidecek."
Sayfa 146 - ZezeKitabı okudu
Bekliyorum
Öyle bir havada gel ki,
Vazgeçmek mümkün olmasın.
Sayfa 53Kitabı okuyor
Özgürlüğünden vazgeçmek, insan olma niteliğinde, insanlık haklarından, hatta ödevlerinden vazgeçmek demektir. Her şeyden vazgeçen insanın hiçbir zararını karşılama olanağı yoktur. Böyle bir vazgeçme insanın yaradılışıyla uzlaşmaz. İnsanın isteminden her türlü özgürlüğü almak, davranışlarından her çeşit ahlak düşüncesini kaldırmak demektir.
Sayfa 9 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları Hasan Ali Yücel Klasikler DizisiKitabı okuyor
Ben ne yazık ki tam bir aptalım. Kocaman kahrolası bir aptal. Vazgeçmek nedir bilmiyorum. Açgözlülüğümün bir sınırı yok.
Alınmak İçin Sebep Çok
Anlayacağınız, eğer her sabah, alınacak bir şeyler bulmak üzere uyanırsanız, bulursunuz.
Benim tavsiyem: Bunları aşın. Başka insanların sizi rahatsız, huzursuz ve sinir edeceği, kızdıracağı ve öfkelendireceği gerçeğine alışın. Hoşlanmadığınız sözlerle, mimik ve görüntülerle karşılaşacaksınız. Ama ne olmuş? Artık Bay Rogers'ın mahallesinde yaşamıyorsunuz.
İşte, size sürekli alınmaktan vazgeçmek için geçerli bir sebep daha: Çok yorucu.
Tüm o gücenmelerle başa çıkmak insanı tüketir: 7/24 gücenmek zordur. Eğer alıngan hücreleri aklınıza davet ederseniz, onlar oraya yerleşir, arkalarından ortalığı toplamaz ve etrafta ne var ne yoksa yiyip bitirirler. Neden izin veresiniz?
Sayfa 98
Farkına varmadan unutur insan. Öyle sesiz sedasız, unutmaya çabalarken bı bakar ki çoktan unutmuş.
Ama vazgeçmek öyle midir?
Aşkından öldüğü halde vazgeçmeye mecbur olduğunu bilir.Ondandır ki vazgeçmek daha zordur...
Başkalarına acımak ama hiçbir zaman kendimize acımamak
Kendi özelliğimizin benliğimize kazandırdığı aldatıcı üstünlükten kurtulmak için öncelikle kendi benliğimizi başkalarının benliklerinden daha önemli saymaktan vazgeçmek; o ağlamaklı kendimize acıma ve her huyumuzun kendi gözümüzde kemirici bir önem kazanması hastalığına son vermek; başkalarına olduğu gibi, kendimize de nesnel bir gözle bakmak. Belki başkalarına acımak ama hiçbir zaman kendimize acımamak
Sayfa 159 - Can yayınlarıKitabı okudu
