Yalnızlığın Senfonisi
Hayalleri olan insanlardık bizler. ne zaman beri hayallerimizden vazgeçtik. Okurken bir hayli kendimi Drogo'nun yerine koymaya çalıştım. bir yere alıştıktan sonra duvarlar bizi bırakıyormuydu acaba.
Hayaller, Özlemler, İhanetler ve dahası Drogo'nun başından geçen bazı küçük kesitler sadece. insan özlem duyduğu şeye ne kadar uzaksa Drogo da o kadar uzaktı.
Bir hiç uğruna ölmek deyimi bu kitaptaki karakterimiz D 
Dino Buzzati rogo için geçerli resmen. saplantılı bir şekilde kuzeyden gelecek tehlike için yıllarını feda edip ve daha sonra elleri boş dönmek bu olsa gerek. Takıntılı olmak bazen insanın hayatını harbiden karartabilir.
Kitabı okurken ne ilginçtir ki kendimi karakterin gözünden görmeye başladım. nadir kitaplar sizi kendi içine çeker bunu başarmak kolay olmasa gerek. Yazar Buzzati bunu gerçekten kitabın her yerinde başarmış durumda. kitaptan çıkmak istemiyorsunuz neredeyse.
