'Gecenin ortasında bir kadın rotasını kaybetmiş, ruhunu..
Ne söyleseler, nasıl dokunsalar canı acıyacak sanki. Sevgisini ihtişamla sunduğu kim varsa istisnasız kim varsa ihanet etti çünkü. Öyle aldatma falan değil..
Sırtını döndü herkes. Kadın üzgün ama bir o kadar da alışık. Bugün herkes çekip gitti ondan, o öylece bakakaldı. Yorgundu, bir güzel söze, başını omzuna yaslayacak, yıldızları beraber sayacağı birine hasretti ama Yorgundu. Kimselere kızmıyordu. Gidenlere, kalanlara, sevmemişlere. Kendinden başka kimseye kızmıyordu. Her şarkıda, her sokakta ağlar olmuştu. Hayatı boyunca, herkesin içinde ağlayabilen bir kadın olmamıştı. Neden ve nasıl bilmiyordu ama, belki utandı belki korktu. Kendini savunma şekli, hep gülümsüyordu. Sanki şu çeyrek asırlık ömrünü, cehenneme döndürmemişler gibi gülümsüyordu. Hayatı boyunca, hiç sancısını birilerine belli eden kadınlardan olmadı. Kapısını tüm insanları dışarıda bırakacak şekilde kapadığına emin olduğu an kendini feryat figan vuranlardan oldu. Yaralarını birilerine gizleyebilmek için hep çırpındı.
Çocukluğundan pek iyi bahsedenimeyenlerdeniz, inandığı, güvendiği herkesi bir yanık acısı gibi hatırlayanlardanız. Düşmek ile düşürülmek arasındaki farkı yaşayarak tecrübe edenleriniz, ağlamamak içim gülümseyenlerden olanlarınız o kadını anlayacak. Anladığınızda çok geç olacak belki ama anlayacaksınız.'