Elbette, bir tüfeğin patlaması, ölüme yol açmıyorsa eğer, acı verir.
Sayfa 68Kitabı okudu
Şimdiye kadar ormanda bir başka parsa rastlamamıştım. Bu durumda pars kendi ölümünden çok, onların, varsa da henüz bulamadığı eşinin ve başkalarının yok oluşundan korkuyordu. Bu dünyada, yalnızlığımızın mutlak bir yalnızlık olduğunu anlayamadığımız için acı çekeriz. Ölüm korkumuzun nedeni de herhalde budur.
Sayfa 69Kitabı okudu
Geceleri ormanda dolaştığı zaman. Vücudunun her bir parçasını, orada onun adına gözlerini dört açsınlar, diye ormanın dört bir tarafında bırakırdı. Sözgelimi, bir tüy bir çalılığa takılır, hayvanın geçip gitmesinden sonra orada ansızın gözlerini açarak. Karanlığı onun adına süzmeye başlardı. Bu, yalnızca tüyün kendi çabasıyla oluşan bir şey değildi elbette. Her yanıyla görmeye, duymaya, koklamaya alışmış bir parsın, kendi parçalarına verdiği bir armağandı bu. Böylece ormanı ele geçirir, gölgesinden ürkülen korkunç bir hükümdara dönüşürdü
Sayfa 69Kitabı okudu
Yaşama, biz de yaşadığımız için değil de, sırf yaşam olduğu için değer verilmelidir
Sayfa 50Kitabı okudu
Yalnızlık
"Bu dünyada, yalnızlığımızın mutlak bir yalnızlık olduğunu anlayamadığımız için acı çekeriz. Ölüm korkumuzun nedeni de heralde budur."
Sayfa 66Kitabı okudu
"..insan yeryüzünün bunca korkuyu nasıl olup da taşıyabildiğini asla anlayamaz."
Sayfa 14 - Can Yayınları