Önümde iki bardak duruyordu. Birinde az su, ötekisinde çok su vardı. Az suyu olan bardak. sözde rakıydı. "Ne o? Artık rakıyı susuz mu içiyorsun?" diye şaştılar arkadaşlar. "Evet" dedim ve bitkinliğime karşın, politik bir yanı da olan küçük bir söylev verdim:
"Eskiden rakı böyle içilirdi. Çok küçük rakı kadehleri vardı. O küçük kadehten önce rakı içilir, üstüne soğuk su içilirdi. İngilizler, viskiyi susuz sodasız içerler. Ancak o görgüsüz Amerikalılar viskiye buzlu su ya da soda katar. 1940'lı yıllarda Missouri gemisinin İstanbul limanına demir atmasıyla birlikte, biz de onlara öykündük, rakımıza su kattık. Zaten biliyorsunuz, bizim yaşam biçimimiz, Missouri'den önce, Missouri'den sonra olarak ikiye bölünür. Missouri savaş gemisinden sonra, bizler milli içkimizin tadını bozduk. Ne var ki, dostum Cahit Kayra, bu yanılgıya asla düşmedi. Akşamları bir tek içer ama, susuz içer o teki. Ben de onun gibi yapacağım bundan böyle."
Sayfa 15Kitabı okudu
ben bu yerde ölsem de ...
Evet , yine öyle hissettiğim bir zamandayım : Hayattan çok şey istemeden çok şey istediğim o zaman . Az ve öz olanı istiyorum , istediklerim net ama bu netliğe giden her yol çok belirsizdi . Hayat büyük bir labirent ve ben nerede çıkmaz var kendimi orada buluyorum . "Çıkmaz sokakta geri adım atmak ilerlemektir" diye bir alıntı okudum ; nereden biliyoruz geriye attığımız o adımın bizi bocalamayacağını ? Sezen Aksu bir şarkısında " Zamanı ziyan etmişiz bu kaybın adı mı kader ?" diyor. Kendimi büyük bir zaman kaybı olarak gördüğüm gerçek ya da kendimi iyileştirmek için yaptığım diğer bütün şeyleri . Nasıl olsa bir yerlerde "unutmasan bile alışıyorsun" laflarını sürekli tokat gibi yiyoruz .
“Ben yine de derim ki, bütün yaşamını bir kadının aşkı uğruna bir karta dayandıran ve bu kart elinden alındığı zaman da gevşeyip hiçbir şey yapamayacak hale gelen bir erkek, erkek değildir.”
Evet, unutmadan şu incelemeye başlayayım da sonra hatırlamıyorum. İsmi çok bana hitap etmese bile alıntılar vesilesiyle başladığım bir kitap 
Baştan Çıkarma Sanatı yani genel olarak gerçekten alıntıları dikkatle inceleyip, okuyup, bir kenara yazıp sonra mutlaka değerlendiren bir insanım.
Gelelim kitaba, galiba bu kitabı şeytan yazdı başka açıklaması olamaz başlangıçta eğlendim ama sonrasında gerçekten kötücül hissetmeye başladım ve yoruldum. Bana göre sevgi çabasız olmalı işin içinde çaba varsa içten pazarlıklı olmamak imkansız gibi bir şey. Kitapta yazılanlar için konuşursam kesinlikle çok doğru noktalar, çok doğru tespitler vardı ama psikolojide bunları manipülasyon, narsisizm, borderline gibi isimlerle anıyoruz. Aslında kitabın adı Manipülasyon Sanatı da olsa olurdu.
Yazanlar zaman zaman uyguladığımız şeyler ama çoğu da asla uygulamayacağımız şeyler. Dediğim gibi başlangıçta zekice yazıldığını düşündüğüm bu kitap sonrasında aşşırı çalışan bir beynin eseri gibi geldi. Ben okurken yoruldum o yazarken kim bilir neler hisseti. Yine de kitabı beğendim sadece fazla
uzamıştı sonraki kısımlar biraz tekrardı benim için yine de tavsiye ederim.
