1-Erkeğinizin problemlerini çözmeyin,
2-Onu eleştirmeyin,
3-Sizi eleştirdiğinde sınırınızı hemen çizin,
4-Paketlerinizi taşımasına izin verin,
5-Psikolojik sorunları varsa, bir uzmana yönlendirin, siz
psikolog değilsiniz,
6-Aşırı şefkat vermeyin, yedikleriyle, giyimiyle uğraşmayın,
7-Geç geldiğinde onu sorgulamak yerine, onun kendine ayırdığı
süre kadar siz de kendinize bir dünya kurun,
8-Kendinize ait dünya ile ilgili, o size soru sormadıkça, bilgi
vermeyin,
9-Onu değiştirmeye çalışmayın,
10-Onu kontrol etmeyin.
Oysaki gerçek bir dişi, gücünü sadece anne rolünden değil, sevgili rolünden de alır. Gerçek bir dişi, alır. Vermez, alır. En azından bunun dengesini kurar. Eleştirmez. Güvenir. Savaşmaz. Kabul verir. Erkeğin kendi yöntemleriyle sorunu çözmesine, büyümesine izin verir. Ondan yardım ister ve alır. Bunları yapamazsak, hayatımızdaki adam zaman içinde gerçek bir erkek olmak yerine çocuğumuz haline gelir. Ne bir anne olarak ne de sevgili olarak, erkeklerimizi oğullarımızı kontrol etmeye, korumaya, yapamadıklarını atılıp kendi başımıza yapmaya kalkışmayalım. Biraz geri çekilelim ve anne yerine sevgili olmasını öğrenelim.
Hiçbir şey tek taraflı değildir. Erkekleri suçlayamayız, onları yetiştirenler de biziz işte...