İki Yalnız İnsan
" Hiç kimsenin hayatı benim hayatım kadar zor olamaz. Benim hiç annem olmadı, hiçbir insan bugüne kadar bana güzel bir şey söylemedi. Her genç kız sevgilisiyle gezmeye çıkarken , ben hep yalnızım ve bunun hep böyle devam edeceğini, böyle devam etmek zorunda olduğunu biliyorum , başkaları gibi hissetsem de bu durum değişmeyecek . Tanrım neden bu böyle? "
Sayfa 18 - JulaKitabı okudu
Doğru kadın ve doğru erkek diye bir şey yoktur…
Öyle biri, öyle tek bir kişi yok. Sadece insanlar ve her insanın içinde bir tutam doğru insan var ama kimsede ,bizim diğerinden beklediğimiz ve umduğumuz şey yok. Kusursuz insan diye bir şey yok ve o mutluluk veren ,harikulade tek adam aslında hiç var olmadı.
Sayfa 101
Orkun'un Yayın Macerası ve Sonu: Orkun'da hiç aksamayan iki köşe vardı: "Orkun'dan Sesler" ve "Türkiye'nin Köy ve Kasabaları". Bunlardan birincisinde haftanın bazı haberleri çok defa mizahi bir üslupla ele alınıyor ve ayrıca 1944'e ait güldürücü hatıralara yer veriliyordu. Diğerinde çeşitli şehir,
NETİCE HİÇSE YAŞAMAK NİYE?..
Netice hiçlikse eğer, neticeye giden yollarda hiç!.. Meselâ:
Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşadılar ve gübre üretiminden başka bir kârları olmadı!
Her şey hiç dediler ve sahayı terk ettiler... Her şey hiçse , terk çetinliğine girmek niye! Ânın keyfini çıkar dediler... Netice hiçse yaşamak niye!.. Gübre üretimini artırmak mı?
Sayfa 217 - 11.Levha, (Ocak Kızıştı), -Vesile- İBDA Yayınları.Kitabı okudu
Hayattan, kendimden hiçbir şey istememekten gayrı isteğim olmadı. Sahip olmadığım kulübenin kapısında, hiç var olmamış güneşe karşı oturdum ve çoktan yorulmuş gerçekliğimin, gelecekteki yaşlılığın tadını çıkardım (şimdilik yaşlılığı bilmiyor olmanın verdiği zevkle). Varoluşun fakir kulları, henüz ölmemiş olmaktan başka ne ister ve bir de hâlâ umut [...]
Sayfa 194Kitabı okuyor
Galip Mağluplar
Biz mağlup olduk Bayım
Yedisinde uçurtmamızı alan rüzgara
On yedimizde umudumuzu çalan sisteme
Yirmisine gelmeden bir sınava
Sonrasýnda hayata yenildik
Kuşlar iyice alçaktan uçuyor,
Bir şey vardı hani
Yitirdim ya da hiç olmadı sanıyordum
Oysa karışık bir anı gibi
Seni uyurken öpmesi gibi babanın
Bir ilkkar tomurcuğu gibi
Geveze dualardan sıyrılmış
Sürekli ve silik duruyor
Bak o şey sinmiş şurana.
Günün birinde uyandım, yatağımda doğrulup oturdum ve gülümsedim. Artık en ufak bir acı çekmiyordum ve birden, doğru insan diye bir şeyin olmadığını idrak ettim. Ne yeryüzüne ne de cennette. Öyle biri, öyle tek bir kişi yok. Sadece insanlar ve her insanın içinde bir tutam doğru insan var ama kimsede, bizim diğerinden beklediğimiz ve umduğumuz şey yok. Kusursuz insan diye bir şey yok ve o mutluluk veren harikulade tek adam aslında hiç var olmadı. Sadece içlerinde ışık kadar moloz da olan insanlar...
Sayfa 101Kitabı okudu
Tüm yaşamım boyunca katlanamadığım çok az şey vardı. Ben hayalleri ya da felsefi yaklaşımları olan bir kız değildim. hiçbir zaman da olmadım. Ben hep hayatı eğlenmeyi sevdiğim yanlarıyla yaşayan biri oldum. Benim için yarın hiçbir zaman kıymetli olmadı. Ben herkesi kendi kurduğum oyuna davet ettim. Küçükken sokakta oynamaya çıktığımda ne zaman halkanın dışında kalmış bir çocuk görsem elinden tutup onu da çektim aramıza, kışın kar yağarken yolda kaç tane kedi gördüysem onu da eve sokup kendimle birlikte şömine başında ısıttım, yemek yerken yarısını hep hayvanların bulabileceği köşelere sakladım, ben hayatım boyunca hiç kimseyi dışarıda bırakmadım. Ve hayatım boyunca hiç kimsenin beni dışarıda bırakmasına izin vermedim. Kim olduğumun, nerede olduğumun önemi yoktu. Deli olup olmadığımın önemi yoktu.
Kimsenin bana kendimi kötü hissettirmesine, kimsenin beni aptal yerine koymasına, kimsenin benimle alay etmesine ve beni kullanmasına izin vermeye niyetim yoktu. Dünya sular altında kaldığında, bir yanardağ patladığında, deprem olduğunda, artık aklımda olacak tek şey vardı. Bir doğa felaketi yaşandığında, birileri bir yerlerde birini daha incitiyordu. Öyle cok incitiyordu ki herkes onlarla birlikte ölmeyi hak ediyordu.
Beni karşılarına alıp boğazımı kesseler bu kadar kırılmış hissetmezdim, Ben simdi kaybettiğim güven duygusunu hangi merhemle lyileştirecek, hayal kırıklığıma nasıl bir dikiş atıp kapatacaktım.
Sayfa 409Kitabı okudu
Elin... Elin değmiş bu mektuba.
Teşekkür ederim; bana yazmamışsın ama..
Elbette tanıdım yazını; değişmemiş hiç.
Değişen bir şey olmadı zaten, acı bile aynı acı
Doğalarında sebat etmek yoktu. Yaşamaktan anladıkları şey hızlı tüketmek ve hızla tükenmekten ibaretti. Yürekleri ve zihinleri, yalancı tanrıların aslında memnuniyetle kabul edeceği türden büyük tahayyül ve yaratıcı tasavvura muktedir olmasına rağmen onlardan beklenen sürüngen gibi debelenmekten ötesi hiç olmadı. Zira bir noktaya kadar kazançlı
ve o cennet çayırları..
"Benim düşünmeye zamanım hiç olmadı. Hep dertlerim oldu, başka şey düşünmedim. Eğer şu aşağıya inebilsem, bir süre burada yaşayabilsem… O zaman başıma gelmiş olan şeyleri yeniden düşünür, belki onlardan bir anlam çıkarırdım. Tek parça, bütünlüğü olan bir anlam. Böyle bir sürü kırpık kırpık uç yerine. Orada beni hiçbir şey rahatsız etmezdi. Düşünebilirdim."
Sayfa 217Kitabı okudu
Şimdiye dek ortaya çıktığımız yerler hep kendiliğinden parlak ve görkemli olmadı mı? Bundan sonra artık hiçbir şey demeden, ne hızlı ne yavaş, tam olması gereken tempoda dosdoğru yürüyelim. Bu yol nereye gidiyor? Bunu büyüyen bir asmaya sormalısın, Asma sana cevap verecektir:
“Hiç bilmiyorum. Ama güneşe doğru büyüyorum.”
Sayfa 142Kitabı okudu
Beynime kazınıp kalmış sözlerini düşünüyorum: "Daha yedi yaşındayken el arabasıyla köyden köye dolaşırdım" veya "Bütün aile tek göz odada kalırdık" veyahut "Bir lokma yiyecek ekmeğimiz ola şanslı sayılırdık." Onlar da değilse, "Kışın kıyafetim olmadığında her tarafım soğuk yanığı olurdu", "Küçükken
Sayfa 24 - Kapra YayıncılıkKitabı okudu
Elin ... Elin değmiş bu mektuba.
Teşekkür ederim; bana yazmamışsın ama ...
Elbette tanıdım yazını; degişmemiş hiç.
Degişen bir şey olmadı zaten, acı bile aynı acı.