Beraber toplanmıştık. Cephe akşamlarıydı ve hepimiz askerdik. Arzularımızı birbirimize anlatıyorduk. Birisi diyordu ki: "Allah'ın yolunda şehit olayım."
Birisi diyordu ki: "Savaşın sonuna kadar olayım, savaşayım ve..."
Bekliyorduk ki İbrahim arzusunu söylesin. Sükût etti, sonra dedi ki:
"Benim arzum şehadet ama şimdi değil. Ben isterim ki İsrail'e karşı savaşta şehit olayım."
Yakin ediyorum, şu ayeti okumuştu ki iman ehline en düşman olan kişiler İsrail'de toplanmışlardır:
لَتَجِدَنَّا شَدَّ النَّاسِعَدَاوَةً لِلَّذِينَا مَنُوا الْيَهُودَ وَ الَّذِينَاشْرَكُوا وَلَتَجِدَنَّاقُ رَبَهُمْمَوَدَّةً لِلَّذِينَ مَنُوا الَّذِينَقَالُوا إِنَّا نَصَارُ بِذَلِكَبِأَنَّمِنْهُمْ قِسَيبِينَوَرُ هْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ
"Şüphesiz, insanlardan iman edenlere en şiddetli düşman olarak, Yahudileri ve şirk koşanları bulursun. Onlardan, iman edenlere sevgice en yakın olarak da «Biz Hıristiyanlarız>> diyenleri bulursun. Bu, onların içinde bilginler ve rahipler bulunmasından ve onların büyüklük taslamamalarındandır."
(Maide suresi 82.ayet)
Sayfa 44 - Feta Yayıncılık