''Beni anlamanı istemiyorum. Bu sana fazladan bir mesai gerektirir ki, kimsenin hayatında ağırlık yapmamayı epey önce öğrendim. Biraz düşünmeni isteyebilirim, nasıl olduğumu. Belki de nasıl olduğumu anlatmak için tüm çabam. Bu boktan, beş para etmez dünyada hala iyi kalabilmenin ve iyi yaşamanın mücadelesini verdiğim için beni kutlamanı istiyor da
Gidiyorsun biliyorum. Küçük ve kırık adımlarla uzaklaşıyorsun yanımdan. Ürkek bir keçi yavrusu kadar sessiz, gidiyorsun. "Kaçar gibisin" diyesim geliyor. Gözlerinde yabancısı olduğum, tanımlayamadığım karartılar dolaşıyor.Buğulu bakıyorsun. Daha önce hiç duymadığım kelimelerle, senin olmayan cümlelerle
Oğuz Atay dan extantaneler
sıkıcı bir saç demetidir, ben de akılsız bir robotum. uyuyakaldı.
--
6. papatyaları çok iyi hatırlıyordu.
--
7. turgut, içinde ifade edemediği tatlı bir duygunun varlığını duyarak direndi: "hayır, sen gene anlat selim, sen başka türlü söylersin."
--
8. "bizim için hüküm hep aynıdır. kısa bir hükümdür: beklediğimiz ve inanamadığımız
Kahraman Tazeoğlu - Acım mı? Geçmedi... Alıştım sadece.
İnsanlar geçmişlerine en büyük ihaneti unutarak yapar. Benim geçmeyen geçmişim hep şimdimde duruyor. Anılar unutmayı zorlaştırmak için verilmiş cezalardır sevgilim. Ben bu cezaya gülümsüyorum. Senin bıraktığın hiçbir şey ardımda kalmadı benim. İnsana en uzak düşen şey, bilerek geride bıraktıklarıdır çünkü... Kalbimdeki yerine hiç ihanet etmedim.
imkansızlık
İmkansızdın, Ulaşılmazdın, Yasaktın Biliyordum...
Sessiz Sakin Adımlarla Yine Uzandı Elim Yürek Kalemime...
Söylenecek Söz Yazılacak Kelime Bulmaya Çalışıyorum....
Nasıl Yazabilirim ki Benim Olmayan Seni?
Bana Bıraktığın Yalnızlığı, Sensizliği, Tutmak İsteyipte Tutamadığım Ellerini, Seni Kaybetmekten Deli Gibi Korktuğumu, Çaresizliğimi Nasıl
Benden ayrıldın bu sabah. Benim yüzüme bile bakmadan, senin o yeşil gözlerine bakmama izin bile vermeden, çekip gittin. Adilce miydi bu yaptığın?
Kalbimi kırıp gittin...
Benim, muhtaç olduğum senin o güzel sesini son bir kez dahi olsa duymama izin vermeden gittin. Değer miydi? Değer miydi bu yaptığın.
Kim bilir ne zaman görürüm, duyarım seni. Kim bilir, belki bir gün yollarımız
kesişir. Belki...hiç..
Bilmeni istedim..
Ben seni hep sevdim. Hep.. Ama sen bilmiyordun ki, ben seni hep seviyordum... Hala da seviyorum, ve hala da seveceğim, yeşil gözlü bayım...
Nefsi müdafa
Sen benden gittin gideli
Yokluğun canıma öyle düşman ki
Bir eşkıya misali,silahları kuşanıp,
Beynime ansızın baskınlar yapıp,
Aklımı rehin alıyor.ve bir anda
Özleminden aklımı kaçırıyorum.
Özleminin bütün hışmıyla,
Sanki bedenimi yeryüzünden,
Silip atacak şekilde saldırısı karşısında,
Yüreğimin her zaman ki gibi korkudan ödü patlıyor.
Yokluğun
CESARETİN KADAR SAVAŞIRSIN
İnsanlar geçmişlerine en büyük ihaneti
unutarak yapar.
Benim geçmeyen geçmişim
hep şimdimde duruyor.
Anılar,
unutmayı zorlaştırmak için verilmiş
cezalardır sevgilim.
Ben bu cezaya gülümsüyorum.
R. D.
Rüzgârda savrulan yapraklarımdan geriye kalan cılız benliğimde içimi ısıtan tatlı bir telaştı gülüşün. Toprağın derinliklerinden işlerken yeryüzünün soğu iliklerime ve İnce bir hastalığa tutulmuş gibi ürperirken dünyanın gerçekliğine, yüzündeki aydınlık, tenindeki güzellik, sen ve senli günlerin düşsel izdüşümleriydi beni böylesine sarıp, aidiyet duygusu ile saplanmış olduğum hiçlik ve anlamsızlık çıkmazından çekip çıkaran.
Sonra gittin..
Hiçlik ve anlamsızlık dışında hiçbir şey kalmadı benden geriye. Alelade iklimlerde kaybediyorum kendimi. Günler ellerimde ufalanıyor..
"Bir kadın gelir, değiştirir seni..."
Vedalar ne acı ama... Hele ki en kıymetlimize, en değerlimize, her şeyimize veda ediyorsak daha da acı. Son veda ise çok çok çok daha acı... En kıymetlimle vedalaştım, seninle sevgili. Farkına varmak çok zordu. Arabadan indin, az önce yanımdaydın. Son görüşmemiz bir fırının önündeydi, el eleydik. Son kez gittin yanımdan, kabullenemiyorum;