MELEĞİM
Gözlerine her bakışta aklımı başımdan aldın
Sana nefesimsin dedim
Ve sana benimsin dedim
Sesinde ki ahenk ile yüreğimi benden çaldın
Sana her şeyimsin dedim
İşte seni böyle sevdim
Sonra çekip gittin benden ama çıkmadın bu bedenden
Anlamdım ben hiçbir şey sebeplerden ve nedenden
Sen gittin bense bekledim
Hatıraları sakladım
Senden kalan bir gül
Son mektubum...
Saat 07.46.Yine soğuk bir pazartesi sabahı.Uyandım.Her akşam uyanmamak üzere kapattığım gözlerimi bir kez daha açtım.Bu sabah sol yanım ağrıyordu.Hayır,bu sabah sol yanım daha çok ağrıyordu.Sen gittiğinden beri en çok bu sabah ağrıyordu.Çünkü bugün gidişinin yıldönümüydü.Beni ve seni her daim seven kalbimi bırakıp gidişinin yıldönümüydü.Ve kalbim
Kahraman Tazeoğlu - Acım mı? Geçmedi... Alıştım sadece.
İnsanlar geçmişlerine en büyük ihaneti unutarak yapar. Benim geçmeyen geçmişim hep şimdimde duruyor. Anılar unutmayı zorlaştırmak için verilmiş cezalardır sevgilim. Ben bu cezaya gülümsüyorum. Senin bıraktığın hiçbir şey ardımda kalmadı benim. İnsana en uzak düşen şey, bilerek geride bıraktıklarıdır çünkü... Kalbimdeki yerine hiç ihanet etmedim.
Sen gittin ya hani.. ben 'git' dedikten sonra hani.. haniii benim bir küpem vardı ya o da gitti senden sonra. Bu gözyaşların bir nebzesi de ona be sevgili.
Üzerine mi alındı acaba o da?
Yada detayda mi boğuldum yine?
Bu materyalist dünyadan çekip gitmesi gerekiyordu ve gitti mi o da.. bilmiyorum hiç..
Gittiniz işte, gittiniz. Sen hayatımdan o benden gitti. Onun gitmesini istemedim hiç, senin gidişini sorma hala söyleyemiyorum be sevgili.
Hala konuşamıyorum. Soruyor insanlar, doluka doluka sadece 'sormayın' diyebiliyorum. Fazlasını söylesem gözlerim de dile gelecek diye sadece 'sormayın' diyorum.
Sormayın olur mu..
alıştım sadece
insanlar geçmişlerine en büyük ihaneti unutarak yapar.
benim geçmeyen geçmişim hep şimdimde duruyor.
anılar, unutmayı zorlaştırmak için verilmiş cezalardır sevgilim.
ben bu cezaya gülümsüyorum.
senin bıraktığın hiçbir şey ardımda kalmadı benim.
insana en uzak düşen şey, bilerek geride bıraktıklarıdır çünkü...
kalbimdeki yerine hiç ihanet
I. Mektup
Elin… Elin değmiş bu mektuba.
Teşekkür ederim; Bana yazmamışsın ama..
Elbette tanıdım yazını; Değişmemiş hiç.
Değişen bir şey olmadı zaten, acı bile aynı acı.