Çok zaman geçmeden hiçbir yerde bir hiç olacaksın, ne şimdi gördüğün herhangi bir şey olacak, ne de şimdi yaşayan herhangi birisi. Çünkü doğanın uygun gördüğü üzere, her şey değişmek, dönüşmek ve yok olmak zorundadır, şuan bulunduğun yerde sırası gelince bir başkası var olacak.
Asıl önemlisi de bütün bu süre, bütün bu beş gün boyunca şaşkınlık içinde olması ya da utanmasıydı. Aynı zamanda korkuyordu, çok korkuyordu. Tartışmayacağım, akılsız biri gibi karşı çıkmayacağım; korku vardı, nasıl olmasındı ki? Çoktandır birbirimize yabancı olmuş, birbirimizden uzak durmuştuk ve şimdi böyle birdenbire bütün bu olanlar... Ancak ben onun korkusuna aldırmıyordum, önümdeki gelecek parıldıyordu!.. Bir hata yaptığım doğru, hem de çok doğru. Hatta belki de pek çok hata yaptım. Ertesi gün uyandığımızda, daha sabahtan yaptım hatayı; onu hemen dert ortağım yapmıştım. Aceleci davrandım, çok ama çok; ama günah çıkarmalıydım, günah çıkarmaktan da fazlasını yapmalıydım! Öyle ki hayatım boyunca kendimden gizlediğim şeyleri bile ondan gizlemedim. Bütün kış boyunca yaptığım tek şeyin onun aşkına güvenmek olduğunu açıkça söyledim.
Sayfa 67Kitabı okuyor
Zamanın soğuk gecesi
Zamanın soğuk gecesinde,
Heyecanın kaosu içinde,
Mezarın karanlığında,
Ölümün soğuk nefesiyle,
Vakit, kaderin mahkumu gibiyim.
Kalbim donmuş,
Duygularım buz kesmiş,
Ben ne geçmişte ne de gelecekte yaşıyorum. Benim yalnızca şimdim var ve beni sadece o ilgilendirir.
Her zaman şimdi de yaşamayı başarabilirsen mutlu bir insan olursun.
Sayfa 106
Çok zaman geçmeden hiçbir yerde bir hiç olacaksın, ne şimdi gördüğün herhangi bir şey olacak, ne de şimdi yaşayan herhangi birisi. Çünkü doğanın uygun gördüğü üzere, her şey değişmek, dönüşmek ve yok olmak zorundadır, şuan bulunduğun yerde sırası gelince bir başkası var olacak.
Madem edebiyat karın doyurmuyor. Proletaryaları konuşalım.
Sizce Dünya'nın en sömürücü kapitalizmine sahip sistem hangi ülkede?
Bence Türkiye'de. Neden diye soracak olursanız size sunacağım tezimi hemen açıklayayım:
Örneğin bir fabrika düşünün. Doğu illerinde bu tip bir fabrikada işçiye verilen maaş asgari ücreti geçmez. Yıllarını vermiş kalifiyeli elemanlar bir kaç bin fark alabilir.
Batıya gittiğimizde bu rakam elbette 5 ile 10 bin arasında değişmektedir. Ama gelin görün ki ekmek parasına memleketini terk edip taşı toprağı altın İstanbul'a göçenler bugün 1+1 eve en az 18 bin kira vermekte. E haliyle işletmelerde iki s (ya s.s ya s.s) kuralı doğrultusunda kesenin ağzını biraz açmak zorunda kalıyor. Biraz diyorum çünkü batıdakinin dini imanı doğudakinden pek farklı değil. Ölme elimde köle gibi sürün hesabı.
Şimdi hal durum böyle iken. İşverenlere şöyle bir soruyla eleştirimize devam edelim. Ara ara haber bültenlerinde şu fiyata bu fiyata çalıştıracak eleman bulamıyoruz diye söyleniyorsunuz. Acaba bir de kendi çalışma şartlarınızı da gözden geçirip ona söylenseniz, meselenin asıl kaynağına inmiş olmaz mısınız?
Şuanda bulunduğum ilde 6x12 bir çalışma sisteminde olan bir fabrika, işçiye 25 TL maaş veriyor. Benim hemen şuanda yaptığım kabataslak hesaplamayla; haftalık 45 saati doldurunca geriye kalan çalışma saati 1,5 veya 2 ile çarpılır ve buda 40 bin liranın üzerinde bir maaşa tekabül eder.
Şimdi bütün Yurttaşlarıma soruyorum: Sizce Türkiye'de tembellik problemi bedensel mi, yoksa maaşsal mı?
Buyurun siz cevap verin.
