(...) şehirde bize verilen rolü oynamak zorundayız çünkü başkalarının bizim hakkımızda ne düşündüğüne önem veriyoruz. Oysa doğada, olduğumuz kişi gibi davranma lüksüne sahibiz. Belli kurallar çerçevesinde giyinmek, konuşmak ve hareket etmek zorunda değiliz. Doğanın rehberliğinde kendi içimize doğru bir yolculuğa çıkabiliriz, bu yolculuğun son durağı şüphesiz huzur ve sükunet pınarı olacaktır.