Eski bir sonbaharı, küçük kuşları anmak
Belki veda etmektir sana birkaç satırla...
Yine bir sonbaharda ordan yalnız geçersen
Beraber geçtiğimiz serin günü hatırla!..
Sayfa 87 - Ötüken Neşriyat - 35. Basım - Eski Bir SonbaharKitabı okuyor
Yıktın veda sözüyle
Bıraktın kalbimde ince sızıyla
Bir daha göreyim dünya gözüyle
Vakit doldu gayri kalamam demiş
Sayfa 62Kitabı okudu
Belki bir zamanlar ben niye onun kadar önemli olamıyorum diye düşünmüşümdür. Ama sonra emin olun böyle bir duyguya kapılmadım. Bu duygu şuna benziyor: Ağrı Dağı’nı kıskanabilir misiniz? Ya da gökten geçen bir bulutu? Ya da denizi? Mustafa Kemal’i kıskanmak, işte o kadar akıldışı bir şey benim için.
Yaylalara veda ettik, veda dağlara
Yatağı, yorganı alıp düştük yollara
Gülü, çemeni değiştik kör betonlara
Köyü düşündükçe anam içim yanıyor
Veda
"Batarken güneş ardından tepelerin,
Veda vakti gelir Teletabiler'in.."
Herkese mutlu heceler,
Yüreğimdeki çocuk sütünü içti.
Yarıda kesilmiş, tamamlanmamış, olmamış, kursakta kalmış, gideni ayrı kalanı ayrı yaralamış ya da tüketmiş her aşkın hakkıydı son veda.
Sayfa 4 - Everest Yayınları
Sen gideceksin.
Ve aslında gitmelisin de.
Şehrin gece lambalarında dans etmeli veda bakışların.
Korkularımla yüzüstü öylece kalakalmalıyım basık bir kenar mahalle kahvehanesinde. Aşkınla demlenmiş sıcak bir çay içmeliyim. Küfürler saçıp etrafa belalara bulaştırmalıyım ağrılı başımı.
Yokluğuna alışamamalıyım.
Alışmamalıyım.
Sevilememek
Benim cennet kokulu sevdigim
Varlıgınla yoklugunu neden bir ettin
Kalbimi neden kirlettin
Yüregimi neden yaraladın
Bir varmış bir yokmuş gibi neden davrandın
Kalbime giden kanımı neden kestin
Varlıgınla yoklugunu neden bir ettin