Bark özgürdü. Ama ayakları yerden kesilmişçesine, alabildiğine özgürdü. Ona, ilerlemeyi engelleyen o insan ilişkileri, o gözyaşları, o vedalar, o başa kakmalar, o sevinçler lazımdı. Ona, her davranışta o her insanın okşadığı ya da kırıp attığı şeyler, onu başkalarına bağlayan ya da benliğine çöküp oturan bin bir bağ gerekti. Onun eksiği bunlardı.