Halkın şeylere sultandan çok bağımlılık göstermesi, daima iki taraf arasında kuşku ve düşmanlık nedeni olmuştur. Ankara'da Hacı Bayram Veli etrafında büyük kalabalık toplandığını haber alan 2. Murat, Veli'yi Edirne'ye Çağırdı. İyi kalpli, şair duygulu bir insan olan Sultan Murad, Veli'yi iyi karşıladı ve Ankara'ya selametle geri gönderdi. Fakat zorlu bir padişah olan Fatih her gittiği yerde halkın yanına toplandığı Kalender- Abdal Otman Baba'yı müritleriyle beraber idama karar vermişti...
Hasan’ın koluna dayanarak salonun kapısına gelen ihtiyarın zaman zaman bükük beli doğruluyor, fersiz gözleri parlıyor, fakat bir an içinde gerilen adaleleri tekrar gevşiyor, gözlerinde tutuşan gençlik bir ateş böceği gibi yanıp sönüyordu. Dimağının, mezarlarından kaldırdığı oğullarını kapı eşiğinden seyrederken ihtiyar onlardan bir eksiklik hissetti, bir şey aradı, kollar kımıldıyor, fakat yumruklar harekette değil ve biraz da her biri bir çınar, bir dağ parçasını hatırlatan eskilere nisbeten bunlar biraz cılız, biraz zayıf. Gerçi Recep gibi, Haşim gibi, Salim gibi, hatta omzuna dayandığı küçük Hasan gibi kendi oğulları olduğuna şüphe etmediği gençler var. Fakat Safa küçük, çarpık çurpuk vücudu, koca kafası, medresede ders okutur gibi tecvit üzerine konuşan, minarede sala verir gibi etrafta çınlayan sesiyle konağın imamı Şadan Molla’yı hatırlatıyor; Ahmet’in gözleri, Paşa Baba’nın aylık kırdırmak için sık sık müracaat ettiği Anadolu Rumlarından sarraf Yorgaki’nin faiz ve kazanç hesap ederken gözlerinin aldığı donuk, sabit bakışını hatırlatıyor. Şinasi, Hüdai olabilir, çünkü Hüdai Çanakkale’ye gitmeden evvel hariciyeye intisabı düşünmüş ve monokl480 takmaya başlamıştı. Fakat monokla rağmen Büyük Harp’te ismi etrafında kahramanlık efsaneleri toplanmıştı. Demek şefkat ve hasret onu değiştirmiş, cılız ve titiz yapmış...
— Paşa Baba, niçin yataktan kalktın?
Atatürk'e hususi bir toplantıda niçin evlenmediğini soruyorlar, o da şu cevabı veriyor;
"Evli olmak millet ve memleket lehinde icabında büyük fedakarlıklar göze almayı kayıtlar, zincirler insanın yerine göre enerjisini kırar. Ben mücadele adamıyım, hiçbir kayıt altına girmemek isterim..."
Kendisi ile beraber işe başlayan arkadaşları Kazım (Karabekir), Ali Fuat (Cebesoy), Refet (Bele), Rauf (Orbay) ve bir çok maiyeti hep bekardı. Viran olası hanede evladı ayal yoktu.
Sayfa 187 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Dördüncü Murat Bağdat seferinde top taşıyan fedâkar bir deveyi emekliye ayırmış ve şu fermanı vermişti: "Bu deve Bağdat seferinin bütün çilesini çekti. Artık emekliliğe ve dinlenmeye hak kazandı. Bundan böyle serbesttir. Bağdat içinde dolaşacak, keyfinin istediği yerde yeyip, içip yatacaktır.".
Ve de deveyi bıraktılar. Şöyle çarşı pazarı dolaşınca sebzeciler bölümünde karar kıldı. Dükkânlarda ıspanak mı var, pırasa mı var? Keyfi neyi çekiyorsa yemeye başladı. Dükkâncılar ses çıkaramaz oldular. Ama deveyi buralardan uzaklaştırmak için çare aradılar. Aralarından bir aklıevvel çıktı:
"Komşular" dedi manavlara. "Birkaç çocuğa beş on kuruş bir şeyler verelim. Devenin kıçına bir teneke bağlasınlar. Deve yürüdükçe teneke ses çıkarır. Ve deve bu sesten tüm deli divane olur. Ve gide gide Allahın cehennemini bulur... Biz de bu sayede, bu belâdan yakamızı kurtarmış oluruz..."
Toplantıda bulunanlar "pekalâ, pek güzel, pek parlak bir fikir" dediler. Adamı kutladılar. Toplantıyı yaşlı bir kişi de izliyordu. Tebessüm ede ede lâfa karıştı, söz istedi:
"Ağalar" dedi, "Gerçi bana söz düşmez ya, yeri gelmişken ben de bildiğimi söyleyim...
Bu deve IV. Murat'ın devesi. Beş yıl, on yıl gerisinde top taşıdı. Yüz, üç yüz kez ardındaki topu ateşlediler. Siz, top patlamasının gürültüsünü bilir misiniz? O, cehennem gümbürtüsüdür. O gümbürtüye kulak asmayan deve, gıçına bağlayacağınız bir tenekenin gürültüsü ile ürker de kaçar mı hiç?"
