"Nereden çıktı bu görülmedik çılgınlık? Nedir ha,
nedir şimdi niyetimiz, zavallı yurttaşlarım!
Ah, ne yazık! diye bağırdı, "Düşmanınız değil,
Grek ordugahı değil ki ateşe verdiğiniz,
ateşe attığınız kendi umutlarınızdır."
Sayfa 174 - V. Kitap, KindleKitabı okuyor
Ah, bahtsız soy! Ah, nasıl bir son hazırlamış sana Kader! Yıkılışından sonra Troia'nın yedi yaz
gelip geçti artık, kaç denizin, kaç tür kayanın, hiç ayak değmemiş kaç kayalığın çilesine göğüs gererek savrulalı bizler, dalgalarda çalkana çalkana, İtalya'ya ulaşmak için, şu, biz izledikçe ırağa kaçan İtalya'ya!
Sayfa 172 - KindleKitabı okuyor
Nereden çıkmış bu koca yangın
bilinmiyor ama, kim bilmez ki
aldanmış büyük bir aşkın acı yarası nedir?
Çılgına dönmüş kadının neler gelir elinden.
Sayfa 144 - V. Kitap, KindleKitabı okuyor
İndi gece, yolunu yarılamışken yıldızlar,
bütün sesler kesilmişti kırlarda ve sürüler, renk renk kuşlar, geniş göl sularında konaklayan,
çalılar içinde, kıraçlarda yaşayan kuşlar örtüsü altında sessizce uyuyor gecenin
tatlı bir gevşeklik içinde yorgun bedenler. (Acılar yatışıyor, unutuluyor yorgunluk.)
Sayfa 135 - KindleKitabı okuyor
Ah haşin Aşk! Neler yaptıramazsın sen insanlara!
Denenmedik hiçbir şey koymasın diye ölmeden,
mutsuz Dido'nun tek çaresi gözyaşları yine,
yalvarıp yakaracak yine, ya dize gelerek
gururunu sevdası uğruna feda edecek.
Sayfa 130 - KindleKitabı okuyor
Hiç acımla inledi mi, gözlerini eğdi mi?
Yıkılıp gözyaşları döktü mü hiç benim için?
Tutkun sevgilisine acıdı mı yürekten?
Sayfa 127 - KindleKitabı okuyor
Evet, yaşıyorum, büyük mutsuzluk içinde sürüklüyorum yaşamımı.
Sayfa 92 - KindleKitabı okuyor
Ne zaman dinecek yorgun düşmüş bizlerin çilesi?
Nereden yardım beklemeyi buyurur dertlerimize? Nereye yönelelim?
Sayfa 84 - III. Kitap, KindleKitabı okuyor
"Asya'nın güçlü devleti, Priamus'un ulusu,
hele yıkıla!" diye uygun görünce Tanrılar, haksız yere, yıkıldı gitti görkemli İlium!
Dumanlar türer oldu Troia'sında Neptunus'un.
Işte o günden sonra Tanrı belirtileriyle sürüklendik durduk biz, türlü sürgün bölgeleri,
Issız topraklar aradık. Frikya'da Antandros'la, eteklerinde İda'nın kurduk donanmamızı.
Bizi nerelere sürüklemekteydi kaderler? Nerede yerleşmemize izin vereceklerdi? Bilmeden, körü körüne topladık insanları. Tam patlamak üzereyken bahar, babam Anchises
yelken açmayı buyurdu kaderlerin önünde;
ve ben gözyaşları içinde bırakıp gittim,
ata kıyılarını, limanlarını, eskiden
Troia'nın yayıldığı ovaları.
Sayfa 77 - III. Kitap, KindleKitabı okuyor