Der Tod des Vergil
"Açgözlülük üzerine bir şarkı adanmalıydı bu insanlara! Ama neye yarardı? Çünkü aslında hiçbir şey gelmiyordu şairin elinden, hiçbir kötülüğün ortadan kaldırılmasına yardımcı olamıyordu; yalnızca dünyayı görkeme boğduğunda kulak veriyorlardı ona, yoksa olduğu gibi anlattığında değil. Ve ün, bilgiyle değil, yalanla eşanlamlıydı."
Vergilius'un Ölümü
Kavram Yayınları:73, Kavram Yeryüzü Şairleri 16,
Birinci Basım: Ekim 1995
''...bakışlarını zaman ötesine diktiği için sevmekten aciz...''
Vergilius, aşkın her türlü büyüden önce geldiğini daha o zamanlar sezmemiş miydi? Bütün kötülüklerin, bütün eksikliklerin aynı zamanda bir aşk eksikliği olduğunu?
Dilsizdir gerçek olan, ve biz onun dilsizliğinde yaşayacağız; sen gerçek olana doğru önden yürü, ben seni izliyorum.
...bunca büyük bir yaşama çabası, şimdiye kadar herhangi bir umudun gerçekleşmesini sağlayamamıştı...
...çünkü uyurken, severken, ölürken gözlerini kapatıyordu, ve o zaman artık ne iyi ne de kötü oluyordu...
Tek bir yasa vardır, yüreğin yasası!
Gece, saçlarındaydı, üstüne yıldızlar serpili.
...birbirlerinde nabız gibi atan, birbirlerinin içinde atan kalplerdi...
...sürülerin uykusu hep kötülüklere gebe kalmayı sürdürüyordu...