Çok mutlu olmanı da istemezler,
Üzgün olmanı da istemezler.
Ucu onlara dokunacak diye korkarlar besbelli.
Ne kadar doğru bir tespit. 6 Şubat depreminde yola çıkıp memlekete gittik. Etrafımdaki insanlar, en yakınımız dediklerim yaşadığım büyük korkuya, kaybettiğim evime eşyalarıma, yaşadığım şehirdeki yıkımlara, giden canlara üzülmemi çok gördüler. 2. gün onlar gibi gülüp yemeye içmeye devam etmediğim ve gelen geçmiş olsun aramalarında ağladığım için yargıladılar. Zayıf karakter ilan ettiler.
Yaşa gelişine. Mutluluk değerlendirmesini kendilerine vazife edenleri arkada bırakarak...