Bəzi kitablar var ki, oxuduqdan sonra kitab bitsə belə, sən o obrazlarla yaşayırsan, onlar haqda düşünürsən, Murakaminin bu əsəri də o tipdə kitablardan idi
Kitablar haqda çox sevdiyim şeylərdən biri də, bəzi kitabların öz musiqi pleylisti ilə birgə gəlməsidir Kitabı oxuyanda yanımda həmişə qulaqcıqlarım da olurdu ki, mahnı adları gəldikcə tapıb dinləyim
İlk öncə onu deyim ki, bu kitabın əsas obrazı Hacime, sevilməsi çətin olan bir obrazdır. Yəni, ən azından mən nə qədər empatiya qurmağa çalışsam da, başa düşə bilmədiyim bir obraz idi. Ümumiyyətlə, aldatmaq və aldadılmaqla bağlı hekayələri sevmirəm.
Əsər Murakaminin qələminin axıcılığı sayəsində, çox maraqlı idi və tez bitə bilən kitablardandır. Bayaq dediyim kimi, Hacimeni başa düşməkdə çətinlik çəksəm də, yazıçı obrazların iç dünyasını çox gözəl şəkildə təsvir edib deyə, ən azından hiss etmək mümkündür.
Əsərdəki baş obrazımız Hacime, Yaponiyada tək uşaq olaraq dünyaya gəlib. Sonra Şimomato adlı bi qızla dostlaşır, birlikdə məktəbə gedirlər, vaxt keçirirlər. Bir-birlərinə çox bağlanırlar, lakin Hacime və ailəsi qəsəbədən köçür və beləcə onlrın əlaqəsi tamamilə kəsilir. Ta ki, Hacime 37 yaşında, evli, 2 uşaqlı ikən yağışlı bir gündə Şimamatonun onun qarşısına çıxmasına qədər...
Kitabda Hacime və Şimamatonun birgə dinlədiyi bir neçə musiqini sizlə bölüşmək istəyirəm:
South of the border- Nat King Cole
Pretend- Nat King Cole
The star-Crossed Lovers- Duke Ellington
Embraceable you- Nat King Cole
Such sweet thunder- Duke Ellington
Four Seasons- Vivaldi
kitap; yüceltilmiş diline, romantik atmosferine karşın, insan ilişkilerini gerçekçi bir anlayışla ortaya çıkaran büyük bir sahne şiiri, bir şiirden esinlenerek yazılmış olmasından da kaynaklı içinde barındırdığı diyaloglar, şiirsel niteliğine ayrı bir anlam katıyor. genel kanı itibariyle dünyanın en büyük aşk eserlerinin başında yer alan bu romantik tragedya tarzındaki tiyatro eseri, rönesans döneminde aşk arka planında insan ilişkilerine ışık tutuyor. değer kavramları; aşk - nefret, romantik aşk - kibar aşk, hoşgörü - katılık, mutluluk - keder, saflık - şehvet, gündüz - gece, uyku - ölüm gibi karşıtlar üzerinden insana farklı bir dünya tasviri sunuyor. özellikle dönemin aristokratik aile yapısının bir getirisi olan üstünlük kompleksine bağlı düşman ailelerin varlığı açıkça eleştirilirken, toplumun takdirinin kazanmak adına yapılan yanlışların nasıl trajediye dönüşebileceği acı bir şekilde resmediliyor. aşkın her şeye kadir olmayacağı gerçeğini de açıkça bizlerin yüzüne vurmaktan da çekinmeyen yazar, aslında insanın en büyük sorununun karşısındakini anlamak adına empati kuramaması olduğunu vurguluyor. kısaca "insanı" anlamak isteyen herkese, yüzyıllık bu eseri okumalarını ısrarla tavsiye ediyorum.
ben kitabı okurken dinlediğim müzik: "schubert-serenade, vivaldi-the four seasons "winter" çok iyi gidiyor, denemenizi dilerim.
Muhteşemdi. Hissettirdiği duyguları cümleye nasıl dökeceğimi bilmiyorum. Romeo ve Juliet'in birbirlerine söyledikleri o muhteşem tiratlar! Nefes kesici..
Kitabı okurken dinlediğim müzik: Schubert-Serenade, Vivaldi-The Four Seasons "Winter"
