Nazi Almanyası'nın yasaklı yazarlar ve eserler listesine takılan bir isim Irmgard Keun ve Yersiz Yurtsuz Bir Çocuk adlı eseri. Okurunu 1938 yılına götürüyor, kendisinin de sürgün olarak yaşadığı İkinci Dünya Savaşı öncesi dönemine, on yaşında bir çocuk olan Kully'nin gözünden bakıyor. Kully, kendisine kol kanat germeye çalışan annesi, para bulmak için sürekli çabalayan ve kitapları yasaklanan yazar babasıyla birlikte sürekli zorunlu göç hayatı yaşıyor. Küçük yaşta belli bir düzen ve aile sıcaklığını hissederek arkadaşlarıyla oyun oynayarak büyümesi gereken Kully'nin hayatı tam tersi. Almanya'dan ayrılmak zorunda kalıyorlar ama paraları olmadığı için vizeleri doldukça mevcut konumda oldukları ülkeden bir başka ülkeye geçiş yapıyorlar. Kully yaşına göre mecburi olarak daha olgun ve düşünce yapısı olarak masum ve saf düşünceden uzak. Söylenenleri büyük bir yetişkinlik ve olgunlukla kabul ediyor ama hayatında bir terslik olduğunun da farkında.
Açlık ve yoksulluk çekiyorlar, babası sürekli olarak kendilerinden uzak. Bir noktadan sonra annesiyle bir başlarına mücadele etmeye çalışırken bir noktadan sonra küçük Kully, düşünceleri ve kaygıları ile yalnızlaşıyor. Oteller de kalsalar dahi ücreti ödeyemedikleri için mahsur kalıyorlar. Öylesine acı ve katlanması zor bir hayat ki. Kully'nin babası aynı zamanda Irmgard Keun'un sürgün olduğu süreçte ilişki yaşadığı Joseph Roth'tan izler taşıyor. Yazarın hayatından izler taşıyor kısaca. Daha duygusal derinlikli bir kitap beklerdim ama yazarın ajitasyona kaçıp dramatize etmeden aktarması da hoşuma gitti. Döneme ait eserler okumayı sevenlere tavsiyemdir.
İstila 2030
272 syf.
"Bazı efsaneler sadece hayal ürünü değildir. İnanmaya cesaret edenler tarafından yeniden keşfedilmeyi bekleyen uzak bir geçmişin yankılarıdır."
Gerçekten de öyle değilmidir? Yüzyıllar önce yaşanmışlık kalıntıları arkeologlar tarafından gün yüzüne çıkarılıyor, üzerindeki simgeler desenler ve diğer ayrıntılar ile
“Romana gelince, yazmamam için iki temel sebep var. Birincisi, pek beceremiyorum. Bir roman yazarken birilerine belli fikirler söyletebiliyorum ama pencereden kapıya doğru gitmelerini sağlayamıyorum. Maddi ayrıntılar konusunda roman yazarlarının sahip olması gereken sabra sahip değilim.” diyor bir söyleşisinde (Birikim, 02.04.2007) Terry Eagleton
