Beni methetme kardeşim, bana para ver.
Vizontele
Vizontele filmi...
Rıfat sevgilisi Asiyəni görməyə gedir, çünki bir-iki saat sonra əsgərliyə yollanacaq. Asiyə ilə görüşür və qıza deyir ki, məni gözlə. Və Asiyəyə boyunundan asmaq üçün dua şəklində bükülü verir. Asiyə soruşur:
– Bu nədi?
– İçində yaramın qabığı var
– Yaranın qabığımı?
– Hə. Sənnən ilk görüşdüyümüz gün yıxılmışdım e, qanamışdı, sonra yara qurudu mən də qabığını saxladım. İkimizin
yarasıdı deyə. Əslində çox gülüncdü, hə? Amma olsun. Düşündüm ki, şəkil verməkdən yaxşıdı. Şəkil baxa-baxa vərdiş
eləyərsən. Yara elə deyil, nə vaxt baxsan ağrıyarsan...
Vizontele repliği "geliyorum gidiyorum vermiyorsun paramı"
Sıkıntıdayım diyor. Belki de öyle; peki ama bundan bana ne? Evin var, sığırların var, herşeyin var; benimse sadece başımı sokabileceğim bir barakam var. Senin mısırın tarlandan geliyor. Bense mısırın her tanesine para vermek zorundayım. Yalnızca ekmeğe her hafta üç ruble harcamak zorundayım. Eve geliyorum ve bakıyorum ekmek kalmamış, haydi birbuçuk ruble daha. Şimdi borcunu öde bakalım, bunda anlaşılmayacak ne var?
Sayfa 40 - İnsan Ne İle YaşarKitabı okudu
Böyle düşününce: Yılmaz Erdoğan, Vizontele, pic olmak iyidir.
Öyleyse niçin piçlik, alçaklık damgası vuruluyor bize?
Biz tabiatın gizli şehvet anlarında vücut bulurken,
Evliliğin soğuk, yavan ve bıkkın döşeğinde, uyku ile uyanıklık arasında vücut bulan o ahmaklar sürüsünden daha özlü, daha dinç, daha ateşli unsurlarla yoğrulmadık mı?
Kıvırmadan söyleyelim evet, gerçekten sevmek bir tür çaresizliktir. Bir şeyi gerçekten çok seviyorsan başka çaren yoktur da ondan seviyorsundur. Vizontele filminin meşhur bir sahnesi var ya hani. "İnsan memleketini neden sever?" diye sorar Belediye Başkanı ve cevabı da yine kendi verir; "Başka çaresi yoktur da ondan sever!"
Sayfa 107