Kanadı kırık bir kuş gibisin
Görebiliyorum çırpınışlarını ve yeniden
Uçmak istediğini
Gecenin koynunda, karanlığın tam ortaindasin
Çığlık çığlığa kalmışsın içindeki çocukla bir başına
Sanki yaşlanmış içindeki umutlar,
Doğru olduğunu bildiğin halde yürümeye korktuğun yollar var önünde
Hangi yöne gideceğini bilmediğin bir haldesin
Bir adres arıyorsun
Mutluluğun ve sevincin kardeş olup seni kucaklayacagi bir adres
Ve git gide tuketiyorsun içindeki biriktirdiğin umutları ve yok ediyorsun
Biraz daha kendini...
-Volkan Dursun