Verbal
@vrbl
null
Reader Follow Recommendations
Yapayanlış örülmüş bir hırka giymişim yıllardır, onunla ısınmaya çalışmışım gibi hissediyordum kendimi.
Annelerin ağlamasına alışığız ama baba ağlayınca dünya duruyor sanki.
Bazen suyun berraklaşması için önce bulanması gerekiyor.
Doğu illerinde, bugünün rengine, dünün gölgesine bakılır.
Hayat yangına benzer. Oradan geçen, alevleri unutur, rüzgar külleri üfürür, yaşamış olan insandır.
Acın sonsuz olduğunda, dünyanın kararmasını isteyecek olduğunda, yağmurdan sonra parıldayan yeşilliği, bir çocuğun uykudan uyanışını düşün.
Beyaz yakalı olabilmek için illa iki takım elbisemden birini seçiyor, içime mutlaka beyaz gömlek giyiyorum. Kravat da takıyorum hatta. Ama olmuyor, geçmişim, çocukluğum, memleketim, anamın sağdığı süt, babamın biçtiği ekin gelip ceketin omuzlarına kepek gibi dökülüyor.
Sayfa 108Kitabı okudu
Fakirlik öyle bir renk ki, hangi rengin üstüne giysen, karşıdan sırıtıyor.
Sayfa 108Kitabı okudu
Güvendiğiniz dağlara kar yağdığında üzülmeyin. Kıç üstü oturun ve sessizce aşağı doğru kayın. Baharı görene kadar...
Sayfa 160Kitabı okudu