-Ama anlasana, -dedi Vronskiy,-her şeyin olduğu gibi kalmasından başka hiçbir şeye ihtiyacım yok benim.
“Alaylarınızı anımsıyorum da! “-diye devam etti.- “Nereye gitti hepsi! Tutuldunuz,azizim.”
Vronskiy sakin ve yumuşak gülümsemesiyle:
“Ben de sadece tutulmak istiyordum.”
Sayfa 169Kitabı yarım bıraktı
Bir insan olarak, -dedi Vronskiy, hayatın benim için hiçbir değerinin olmaması en iyi özelliğimdir.
Sayfa 1015Kitabı okudu
Onları birbirine bağlayan aşkın yanı sıra Anna'nın, ne Vronskiy'in yüreğinden, ne de kendi yüreğinden söküp atamadığı kötü bir kavgacı ruhun aralarına girip yerleştiğini hissediyordu.
Sayfa 917Kitabı okudu
“Ah, evet, kocası!” Kocasının onunla ilgili bir olduğunu Vronskiy ancak şimdi açıkça anlamıştı. onun bir kocası olduğunu biliyordu, ama bu kocanın varlığına inanmıyordu ancak başıyla, omuzlarıyla, siyah bir pantolon içindeki bacaklarıyla onu gördüğü zaman inandı; özellikle de bu kocanın onun elini sahiplik duygusuyla serbestçe tuttuğunu gördüğü zaman.