"Zaman bir olasılıktı, o olasılıkta, tanrı'nın bizleri yaratıp ve topluca bizlere ( ad ) verip adlandırdığı ( insan ) cümlesiyiz "sadece! ne garip değilmi insanız diyoruz sadece..."
:"Ben, evet Ben benki; o Papatyayı görmek isterken bahar da gelecekti... Ben o bahar ayında Papatyamı görmek isterken kendimden bile çok sevdiğim o Papatya da beni seviyor zannederken o Papatya beni terk etti..."
ez yek ji wan kesan
filankes kurê filankes, ji te hez dikim
li zozanên dilê te xwe bi hêşînîya biharên te hênik dikim.
li cihekî dûr im, her der çiya
di turikê min de tiştên rast heye. mîna rê.
ber bi asîmanê te difirrin pinpinîkên zarokên min.
û zarokên min salê çar wersalan di şûna binevşan de gelawêjan diçînin
ji cihên pirr dûr têm anha. haya
Cihanı hiçe satmaktır, adı aşk
Döküp varlığı gitmektir, adı aşk
Elinde sükkeri ayruğa sunup
Ağuyu kendi yutmaktır, adı aşk
Belâ yağmur gibi gökten yağarsa
Bâşını âna tutmaktır, adı aşk
Bu âlem sanki oddan bir denizdir
Âna kendini atmaktır, adı aşk
Var Eşrefoğlu Rumî bil hakikat
Vücûdu fâni etmektir, adı aşk
"Istırap ve acı büyük bir zeka ve derin bir yürek içinde daima kaçınılmazdır. gerçekten büyük insanlar. sanıyorum ki. yeryüzündeki en büyük üzüntüye sahiptir."