Her şeyden önce şunu anlamıştım ki halka yol gösterme iddiasında olanlar bir çok bakımdan eğitilmeye, olgunlaşmaya muhtaçtırlar.
İnsan için önüne çıkan bütün yollar “yürünebilir” yollar ise o insan artık kaybolmuştur. Kaybolmak nereye gideceğini bilememek, yani her yere gidebilmektir.
Masalların en kötüsü de kendimiz hakkındaki masaldır. Herkes kendi masalını yıkmalıdır.
Adları bilmeseydik, kavramları kullanamasaydık ve tasavvurlar elde edemeseydik insan olamayacak, yeryüzündeki yaratıkların en şereflisi olma vasfını edinemeyecektik.
Karşılaştığımız bunalımlı durumların her açıklamasına “bunların hepsi masal” deyip dirsek çeviremeyiz.
Yaşamak savaşmaya, savaşmak yaşamaya değer mi?