“Bir insanı öldürmek, asla bir öğretiyi savunmak demek değildir: Bir insanı öldürmek demektir:”
“Tek doğru benim doğrumdur” diyen Calvin’in zorbalığını temsil ettiği eser; vicdan, inanç ve ifade özgürlüğünün neden bu kadar önemli olduğunu hatırlatıyor.
Eseri okurken kendi içimdeki vicdan ve zorbalığı sorgularken aynı zamanda da toplum içinde olan Calvin ve Castellioları düşündürdü. Etnik kökenlerimizin, cinsel yönelimlerimizin, inançlarımızın ve inançsızlıklarımızın farklı olduğu toplumda, diğerlerinin düşüncelerine saygı duymak zor bir olgu. Tek doğru benim doğrum düşüncesine karşılık, önyargılarımızdan kurtularak birbirimizi korkmadan dinlemenin önemi vurguluyor Zweig.
Siz kendinizi hangi karaktere yakın hissediyorsunuz?
“Çünkü her yeni doğan insanla birlikte yeni bir vicdan doğar ve daima birileri çıkıp fikri görevini yerine getirmesi, insanlığın vazgeçilmez hakları uğruna eski kavgaya yeniden başlaması gerektiğini hatırlar ve her zaman bütün Calvin’lere karşı bir Castellio ayağa kalkar, iktidarın bütün zorbalığına karşı düşüncenin mutlak bağımsızlığını savunur.”
“Hakikati aramak ve onu kendi düşündüğü gibi ifade etmek asla suç olamaz. Kimse bir inanca zorlanamaz. İnanç özgürdür.”
