Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Whocanread
Whocanread
@whocanread
Booklover
Sherlocked
Ravenclaw
Yüksek lisans
468 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Kitapyiyenler son zamanlarda okuduğum en farklı romandı. Annelik, koşulsuz sevgi, zor kararlar, etik ve kadının toplumdaki konumu dahil birçok konu içeriyordu. Hem akıcıydı hem de bazen içimi darladı. Aynı anda feminist bir distopya ve de Nail Gaiman fantastiği okuyor gibiydim.
Kitabın başlarında hikayeye girmem biraz zaman aldı ama sonrasında kitabı elimden bırakamadım. Devon’un yaşadıkları, yaptığı seçimler ve bunların sonuçları okurken insanı etkisi altına alıyor.
Anne olmak ve sevgi Devon’un yaptıklarını haklı çıkarır mı? Devon ve Cai’nin çarpık ilişkisi bazı kısımlarda rahatsız ediciydi. Yine de öyle bir geleneğin içinde anneliğe ve evlatlarına tutunmuştu.
Kitap boyunca Devon için, onun adına kararlar verilmesine ve geride bıraktıklarına üzüldüm. Kitapyiyenlerin dünyasını ve kurallarını anlayana kadar da geçmiş ve gelecek arasında gidip gelmeye başlamıştık. Bu sayede kitabın ilk 100 sayfasından sonrası çok daha ilgi çekiciydi.
Kitabın gotik havası hikayeyle de birleşince ağırlık katmıştı. Akıcılığa rağmen o ağırlığı hissedebiliyorsunuz.
Kitapyiyenler herkese hitap eder mi emin değilim. Ben severek okudum ve siz de farklı türlerde kitaplar okumayı seviyorsanız bu kitaba bir şans verin
Çarpık serisi yeni çevrilirken bile herkesin bahsettiği Dante Russo ile sonunda tanıştık
Anlaşmalı evlilik okumayı her zaman severim sjssjjs. Hele de ilişki nefretten aşka doğru ilerliyorsa okuması ayrı bir keyifli oluyor. Öfke Kralı’nda da karakterlerin birbirlerinden hoşlanmamak için çok geçerli sebepleri vardı
Dante, Vivian’ın babasının elindeki koz yüzünden bu nişanlılığa zorlandı ve zaman kazanıp evlilikten önce Vivian’dan “kurtulmak” istiyor.
Vivian ise ailesini memnun etmek isteyen tatlı birisi ancak Dante’nin huysuz tavırları onu da etkiliyor. Ah Dante
Ana Huang’ın kitapları genel olarak akıcı, bu kitabı da önceki serisi gibi kolay okunan bir dildeydi. Erkek karakterin ne zaman bir şeyleri batıracak diye tetikte beklemeyi ve kendini affettirmek için çabalamasını seviyoruz, ne yapalım
Öfke Kralı bana göre Çarpık Aşk ve Çarpık Yalanlar’ın karışımıydı. Alex’i kendi kitabında pek sevemediğim için Dante Alex’ten iyiydi ama bi Christian olmadı benim için Onun dışında da yaptığı hatalar, kendini affettirmek için çabalaması Alex’i, bir ilişki içindeymiş gibi davranıp birbirlerinden hoşlanmaları da Christian ile Stella’yı anımsattı.
Çarpık Yalanlar’ı okurken serinin yetişkin sahnelerinden bunaldığımı söylediğimde diğer kitaplarının anlatımının farklı olduğunu yazmışlardı. Ben bir fark göremedim
Ayrıca kitabı beklentisiz okusaydım belki daha çok severdim ama Dante’yi abartıldığı kadar aşık olunacak bir karakter olarak bulmadım Rhys ile Christian varken insan okurken kıyaslıyor malesef
Kitap boyunca Kai ilgimi çekti, onun kitabından ümitliyim
Ah bu serii Gizem, bilmece ve sırları seviyorsanız bu seriyi direkt okuyun
İlk kitaba beklentisiz başlamıştım ve büyük bir keyifle okudum. Yazarın anlatımı çok akıcıydı ve karakterlerle birlikte ipuçlarını takip ederken kitap bir anda bitti Tabi ki “yok artık” dediğim noktalar oldu ama kitabın geneli gayet mantıklıydı
Hawthorne Mirası da ilk
Okur Takip Önerileri
Bu kitabı ilkinden daha çok sevdim. Karakteri iyice tanıdık ve ekibin içerisine daha da girdik. Ayrıca hikayeye sonunda aileler de dahil oldu Murathan ve Gökçen bu hızla dördüncü kitaba anca evlenir ama olsun
Kitap çok akıcıydı. Punto ufak olduğu için ilerleyemiyorum gibi gelse de kitap bir anda bitti Daha önce meraktan güncel kısımları okumuştum ama bu kitaptaki hiçbir sahneye denk gelmemiştim. O yüzden de ayrı bir keyif aldım
Kitapta hem güldüm hem de ağladım. Ekibin atışmaları ve Süleyman’ın sonunda muradına erecek olması eğlenceliydi. İlk kitapta olduğu gibi bölüm başlarında Gökçen ve Murathan’ın çocuklukları vardı. Birbirlerine bu kadar bağlıyken kopmaları çok üzücü
İlk kitapta Gökçen’i fevri bulmuştum. Yani yanında ona bu kadar güven veren karakterler varken fevri olması anlaşılır ama kaldığı yerden devam etmiş. Aybüke ise ayrı bir olay, bir araya gelince durdurulmaları çok zor
Kitabı okurken bir kişi kitapta neler olduğunu sormuştu. Düşününce kitabın yarısına kadar doğru düzgün bir olay yoktu ama okurken öyle hissetmiyorsunuz. Birçok karakter öne çıktı ve onların dostluklarını, günlük hayatlarını ve diyaloglarını okurken hiç sıkılmadım.
Gökçen serisinin hem eğlenceli hem de hüzünlü yanları vardı. Akıcıydı ve bir şekilde kaptırıp gittim. Seride tek rahatsız olduğum şey yoğun küfürlü konuşmalardı. Bu kadar çok argo kullanımı beni yordu. Onun dışında sevdim
Yazarın daha önce iki kitabını okudum ve Yüz Karası’nı o kadar çok seviyorum kii Bu yüzden de İkimizin Yıkımı’na tatlı bir beklenti ile başladım. Keşke yapmasaydım Yüz Karası’ndan bağımsız düşünseydim kitabı daha çok sevebilirdim.
Hazel, berbat bir anneye sahip esas karakterimiz. Annesine ve tüm kasabanın nefret ettiği üvey babasına rağmen
Bence, genç karakterlerin azılı, tecrübeli ve güçlü bir düşmanla türlü şekilde savaştığı fantastik serilere hepimiz bayılıyoruz. Bu seri de tam olarak bu konuyu ele alıyor. Bir akademide geçiyor, özel güçleri olan gençler merkezde ve farklı türdeki canlıların yaşadığı evrenleri ziyaret edip bir çok maceraya atılıyoruz Seriye dair en sevdiğim
Jude’un Skylar’a evlenmelerini söylemesi ve Skylar’ın da bunu kabul etmesi bir noktada mantıklıydı. Bu sayede Skylar’ın hem kalacak bir yeri oldu hem de Jude’un sigortasından faydalandı.
İkisinin arasında ciddi bir yaş farkı vardı. Okurken (Jude’un hareketleri sağolsun) buna çok takılmadım. Yine de daha az olmasını tercih ederdim tabi ki, ama o zaman da kabul etmelerinin bu denli zor olması ve etraftaki insanların tepkileri anlamlı olmazdı
Evet Jude’a da hak veriyorum ama davranışlarında hiç istikrar yoktu. Özellikle de böyle hassas şeyler yaşamış birine karşı ne istediğini bilmez tavırları Skylar’ı daha da gerdi.
Ayrıca bu kadar yaş farkına rağmen olgun ve ne istediğini bilen bir erkek karakter okuyamadık. Yani daha ne yapalım
Son olarak, Rachel çok tatlı bir karakter olabilecekken biraz içi boş kaldı. Ne alaka, buna mı taktın diyecekseniz hemen açıklıyorum Bu kızın yaşadıklarını az çok farketti, Jude ile evlendiğini öğrendi. Arkadan Jude’u uyarmak yerine karşına alıp Skylar ile iki dertleşseydin ablacım ya. Kızın zaten hayatında bi anne figürü yok, Jude desen olgun değil. Daha sakin, kızı dinleyen ve ona iyi gelen birini aradım kitapta
Sakın Gelini Öpme romantik ve dram sevenlerin ilgisini çekecektir. Yine de kitabın içindeki temalara dikkat etmenizi öneririm, yaş farkı okumayı sevmeyenlere hitap etmeyecektir kitapta yetişkin içerik mevcut, haberiniz olsun
İlk kitabın sonunda tam cinayetler çözüldü, her şey yoluna girdi sanırken yeni bir karakter dahil olmuş ve Hawthorne’ların hayatı yeni bir cinayetle bir kez daha alt üst olmuştu
Foxglove ilk kitabın bittiği yerden, aynı sahneden başladı. Bir yandan ilk kitapta olduğu gibi cinayeti çözmeye ve Elijah’ı kurtarmaya, diğer yandan ise Kader’in gelişiyle baş etmeye çalıştık.
Kader de hikayeye bir girdi, tam girdi. Ölüm’den çok daha güçlüydü, herkesi etkisi altına aldı ve Ölüm ile Signa’nın iletişimini kesti… Ölüm ve Signa bu kısımlarda çok pasif kaldılar malesef
Kitabın ortalarında Ölüm’ün geri planda kalmasıyla okuma hızım biraz düşmüştü ama son sayfalarda o heyecana tekrar kavuştum
Foxglove’da, Blythe’in defalarca ölümle burun buruna gelmesi onda bazı değişiklikler meydana getirmişti ve kitapta gittikçe daha da önemli bir hale geldi. Bazı kötü kararlar alsa da kitabın sonunda beni aşırı keyiflendirdi Üçüncü kitapta neler olacak, gerçeği keşfettiklerinde nasıl davranacaklar merak ediyorum
Serileri okurken kitapları kıyaslamadan duramıyorum Benim için Belladonna daha keyifliydi. Foxglove da güzeldi, kurgu gittikçe daha da derinleşiyor ama ana çiftten uzaklaşıldığı için ilk kitabı daha çok sevmiştim.
Bu kitabı o kadar çok seviyorum kii
Spoiler vermek istemiyorum o yüzden konudan yüzeysel bir şekilde bahsedeceğim Ela bir sınıf öğretmenidir ve yaşadığı sarsıcı olay yüzünden ani bir kararla tayinini İstanbul’dan doğuya aldırmıştır. Yaşadıklarından ötürü ailesiyle arasına mesafe giren ve içine kapanan Ela, Sırça’nın samimi havası ve öğrencilerinin ona olan yoğun sevgisi sayesinde zamanla kırgınlıklarıyla yüzleşmeye ve onu bekleyen güzel yola doğru adım atmaya başlar
İçimdeki Güneş, beni hem ağlattı hem de gülümsetti. Küçük kasaba hikayelerini zaten severim ama kasaba hayatı bizim kültürümüzden izler taşıdığında daha da çok sevdim
Ela’nın neden bu kadar kırgın olduğunu kitap içerisinde öğreniyoruz. O hisler o kadar güzel aktarılmıştı ki, Ela ile birlikte her duyguyu hissettim Özellikle Kevser Teyze beni bir ağlattı… Okuyanlar beni anlayacaktır
Ayrıca çocukların halleri, öğretmenlerinin ilgisini çekmek için yaptıkları ve birbirleriyle atışmaları çok tatlıydı. Hepsini sevsem de Ayşegül’ün yeri hep ayrı oldu
Gelelim Çınar’a… Zahmetsiz karizması, ağır duruşu ve her daim Ela’ya olan ilgili tavırlarıyla hem çok normal hem de çok başka biriydi. Kitabın sonunda bir yerde patlama anı vardı ve o kadar keyif aldım kii Her şeyiyle şahane birisi
Betül Güçlü ne yazsa okurum ve seveceğime de eminim. Her kitabının yeri ayrı ama İçimdeki Güneş benim için çok özel, çok başka Her şeyiyle kitabı çok sevdim Bence hemen alın ve okuyun
Valerie’nin annesi çocukluğundan itibaren dış görüşünün önemini vurgulamış ve yediklerine karışmıştır. Bu baskın tutumu Valerie’nin ergenlik kaygılarıyla birleşince de bulimia hastalığına neden olmuştur.
En yakın arkadaşları ve hatta ailesiyle bile bu durumu paylaşamayan Valerie içten içe bu durumdan rahatsızdır ama bu döndüde sıkışıp kalmıştır. Yaşadığı trajik bir olay neticesinde ise hayatını sorgulamaya başlar
Aç Hayalet’i okurken çok etkilendim. Valerie’nin yaşadığı sıkışmışlık hissini kendi ergenlik dönemimde yaşamadım. Hepimizin dış görünüşümüzle ilgili özgüvensizlikleri olabilir ama çevremizden ve özellikle de ailemizden gelen bu tarz yorumlara sürekli maruz kalmak çok üzücü
Çizgi roman olduğu için bu konuda derinlemesine değinilmemiş veya ütopik bir şekilde hastalık bir çırpıda tedavi edilmemişti.
Aksine kendisini sevmeyen bir genç kızın kırılma anına ve iyileşmek istemesine tanıklık ettik
Kitapta Jordan’ın karakterine ve çizimine bayıldım. Valerie’ye öğretilen güzellik standartlarına uymuyordu ama özgüvenli haliyle her zaman ilgi çekiciydi
Kitabın sonunda insanın kendisini olduğu gibi sevmesi biraz daha vurgulanabilirdi. Ama onun dışında sevdim
Kör Nokta’ya ufak bir beklentiyle başlamıştım. Kitap akıcıydı. Clay ve Giana sahte sevgililiğe başladıktan sonra işlerin ne zaman ciddileşeceğini dört gözle bekledim. Ama her şey çok hızlı oldu ve hevesimi alamadım
Clay ne ara evlenmeyi düşündüğü eski sevgilisini unuttu anlayamadım. Zaten ilk andan itibaren sürekli Giana ile diğer kızı karşılaştırdı ve Giana’nın bu kitaplarda olmazsa olmaz, ne kadar “canlandırıcı” olduğundan bahsetti ama hisleri bana göre çok çabuk oluştu
Clay ve takımın dostluğu hoşuma gitti. Aralarda ilk kitaptaki çifti görmek de güzeldi
Giana kendi dezavantajlarının üzerine giden, ayaklarının üstünde durmaya çalışan başarılı ve tatlı bir karakterdi. Clay her şeyi batırdığında bile söylediklerine inanmaması…
Böyle kitaplarda olmazsa olmazlar vardır. Sondan hemen önce genelde erkek karakter her şeyi batırır ve herkesin ortasında büyük bir jest yapar. Okumaya bayılıyorum ama üstüne düşününce çok saçma geliyor dkdksksks. Giana’nın bu konudaki tavrı tam benim düşüncelerimdi Pişman olmana rağmen sırf “büyük bir jest” için neden barışmayı erteledin diye sorguladı. Çok haklı birisi
Kör Nokta eğlenceli ve akıcıydı. Hoşuma giden kısımlar olsa da beklentimin altında kaldı. Cinsellik ön plandaydı ve bazı şeyler oldu bittiye gelmişti. Umarım serinin devamı daha güzeldir
Persona hem kalın hem de küçük puntoluydu. Akıcılığı olmasına rağmen yavaş ilerliyormuşum gibi hissettim. 100leri geçtikten sonra ise olaylar daha da heyecanlılaştı. Bir an önce ilerleyip notları yazan kişiyi öğrenmek istedim.
Feray’ın yakın arkadaşı Afra tam bir çapkın ve girişken en yaşın arkadaş klişesiydi. Kıza bir türlü ısınamadım. Sanki bilmeden veya bilerek Feray’a ihanet edeceği hissi peşimi bırakmadı. Örneklerini görmedik değil Afra’ya karşı hep bir tetikteydim
Kitapta sanat tarihine veya psikolojiye dair birçok ilginç anektod vardı. İki konu da ilgimi çektiği için bazıları hoşuma gitti ama bazıları ise mesaj vermek amacıyla yazılmış gibi duruyordu. Bu kısımlarda hem anlatım daha didaktikti hem de akıcılık azalmıştı.
Örnek vermem gerekirse 23 yaşındaki bir kız yaşlı teyzelerin onun hala neden evlenmediğini sorguladığını söylüyor. Hem toplum her geçen gün değişiyor hem de akrabası olmayan ve üst düzey çevrede yaşayan zengin bir kızın bu tarz muhabbetlere maruz kalabileceği bir ortam görmediğimiz için de hikayeye uymuyor. Çok önemli mi? Tabi ki değil ama okurken içinden “kızım sen de yanii” dedim
Detay vermek istemiyorum ama Feray’ın yaşadıkları onu çok etkilemişti. Hafızasındaki boşlukları doldurduktan sonra ne olacak, gerçekleri onu daha da yaralayacak mı merak ediyorum. Hector desen ayrı bir bilinmez. İyi hoş ama derin devlet gibi bir adamdı. İkinci kitapta bakalım neler olacak
Uzun zamandır beni duygudan duyguya sürükleyen bir kitap okumamıştım. Bu kitabın şahsen herkese hitap edeceğini düşünmüyorum ama okuyanların etkileneceklerine eminim.
Kitap sizi sinir ederek başlıyor. Liseli bir grup zorbanın ve zengin, umursamaz bir gencin yaptıkları şeylerin yanlarına kar kalmasına ve düşük dünyalarında kral gibi yaşamalarına
Sporcu romantizmini, spora dayalı rekabeti ve eğlenceli arkadaş gruplarını okumayı seviyorum. Karakterlerin yaşları biraz daha büyük olduğu için de üniversite ortamından farklı, daha çeşitli mekanları okumak güzeldi
Noah tam bir red flag’tı. Her anlamda, buram buram “kızım bak ben seni üzerim, benim sorunlarım var” havası yayıyordu. Maya ise hem abisine düşkündü hem de Noah’ın istediği gibi bir ilişkiye uygun olmadığının farkındaydı. Bu anlamda aralarındaki ilişki aylara yayılmıştı ve bolca itme çekme okuduk
Kitapta tek sevmediğim şey karakterlerin ilk tanıştıkları zamanlardı. Birbirleri hakkındaki sadece fiziksel gözleme dayalı düşünceleri okumak beni baydı ve rahatsız etti. Ciddi anlamda fazla detaylı ve bir saniyede oluşan duygular bana hiç geçmiyor Kitap böyle başlasa da sonradan ilişki daha da derinleşti. Başları daha duygusal olsaydı daha çok severdim
Efsane, Yıldızlar Yarışı Serisi’nin ilk kitabıydı. Bu kitapta merak ettiğim bir çift ve henüz tek olan eğlenceli karakterler vardı. Bakalım onların hikayesi nasıl olacak
Nemesis Yayınları’nın romantik komedilerini genelde seviyorum. Bu kitaba da bu yüzden seveceğimi düşünerek başladım ama beklentimin biraz altında kaldı.
Arka kapakta RJ’nin ünlü bir hokey oyuncusu olduğu yazıyor, o yüzden spoiler vermiyorum rahat olun Zaten kitabın ilk anından beri Rook, Lainey’in onu tanımamasının nasıl “canlandırıcı bir his”
