Ebeveynlik üzerine olduğunu düşünerek okumaya başladığım ama okurken bana maalesef sinir krizleri geçirten kitap. Başladığım kitabı yarım bırakmayı sevmediğim için okumaya devam ediyorum lakin hayatımda bu kadar yobaz düşüncelere sahip bir kitap okumamıştım. Okumayı düşünüyorsanız asla tavsiye etmem! Zamanınınızı daha faydalı şeylere harcayabilirsiniz zira bu kitap sadece batıyı kötüleyen ya da çocuk büyütmenin annenin görevi olduğu mesajını veren bir kitap yani
Şermin Yaşar’dan okuduğum ilk öykü kitabı. Her bölümü o kadar içten o kadar bizden ki insan okurken mutlaka kendinden bir şeyler buluyor. Her öyküdeki burukluğu kendi içinde yaşayabiliyor. Yazarın kalemi o kadar güçlü ki ufacık bir bölümde bile hikayeye direkt adapte olabiliyorsunuz. Tek sorun, bu kitabı lohusa ve deprem yaşamış biri olarak yanlış bir zamanda okumuş olabilirim :) Yine de çok çok beğendiğim bir kitap oldu kesinlikle
Herkese benzemek zorunda olmadığın, kimsenin sana şunu yap bunu yap demediği, içinden geldiği gibi davrandığın ve karşındakini bu yüzden sevdiğin anlara
Nuh bazen küstahlık ile acımasızlığı öylesine karıştırıp üzerine de zehir gibi bir alaycılık sosu dökerek soğuk servis ediyordu ki yenilir yutulur gibi değildi.