Savaş bir çok şeyi unutturur, sadece okuma yazmayı değil. Kendinizi bile unutursunuz. Onlar da unutmuşlardı işte. Nereli olduklarını, adlarını, nerede, ne zaman doğduklarını bilmiyorlardı. Onlar sadece savaş sonrası karmaşasıydılar, dediğim gibi, evsiz, anasız babasız ve birçoğu da kirli vicdanlarıyla yaşıyordu.
“Birini mi bekliyorsunuz?”
“Hayır.” dedim “bir zamanlar beklerdim ama eskidendi.”
“Eskiden meskiden, insan sevse hep bekler.”
“Siz sevdiniz mi peki?”
“Soruya bak, soruya; yaşayıp da sevmeyen var mı ki?”
Hasta mısın? Hayır, hasta değilim, görünüşüm öyle.
"Affedersiniz ama bir sorum var. Hem orada hem burada yaşamaya benzer bir özlem duydunuz mu hiç?"
Sayfa 100Kitabı okudu
"Kendimi, tamamen kendimin dışında hissediyordum."
Sayfa 262Kitabı okudu
“Düşünün, zaman geçiyor ve gerçekleşmemiş niyetler kalıyor geride".
(…) insan başkalarından çok kendisiyle konuşmaktan hoşlanır. Aslında bence, başkasıyla konuştuğunda bile, aslında kendinle konuşuyorsundur.
Sayfa 162Kitabı okudu
"Tüm dünya evdi. Evse gün sonunda herkesin bir araya gelmesi için vardı. Onun için herkes yanındakine olabildiğince yakın olmak isterdi."
Sayfa 186Kitabı okudu
"Vicdan azabının kalıtım yoluyla devralındığını duyunca şaşırdınız sanki. Her şey miras alınabilir beyefendiciğim, her şey. Hepsini devretmeliyiz, aksi takdirde olmuş olanlar olmaya devam eder."
Sayfa 215Kitabı okudu
“Çünkü bir çocuk ağladığında, tüm dünya ağlar. Kim bilir belki de bu ağıtla birden yetişkin oldum ben. Gerçi belki yüce Yaradan, insana tek bir kalp, tek bir karaciğer, tek bir dalak, tek bir sidik torbası verdiği gibi, tek bir ağıt vermiş olabilir. İnsanın çocuk mu büyük mü olduğunu ayırt edebilmesi için bir ağıtla içindekileri atması gerekir. Başka türlü insan, ömrünün sonuna kadar, büyük gibi görünse de hep çocuk kalırmış gibi gelir. Ve bazılarına da öyle gelir zaten.”
Sayfa 292Kitabı okudu
Size bir şey diyeyim mi, hayatımızın değeri yok, lanet olsun. Bütün rüyalarımızın, hayallerimizin, umutlarımızın...
Çok yorgunsam, mutlaka okumalıydım, yoksa uyuyamazdım. Sarhoşsam da öyle. Anlamazdım, ama okurdum. Zaten hemen anlamak da gerekmez. Ne kadar yaşarsan yaşa, hayatı anlıyor musun sanki.
Yeni ve daha iyi bir dünyadan başka inanacak pek bir şey yoktu.
Sayfa 84Kitabı okudu