"Aşırı gittim, kabul, ama iyi ki gitmişim. Şunu bil ki en derin hesaplar boşa gider de Akılsız davranış işe yarar bazen. Demek ki tanrısal bir güç karışıp işe, Bize ne taslaklar çizersek çizelim, Son biçimi o veriyor kadermize"
Sayfa 150Kitabı okudu
"Çiçeğe çicekler yaraşır. Elveda Ophelia!"
"Kazma kürek, bir iki kazma kürek Beş arşın kefen bezi Çamur içinde bir delik, bir tümsek Budur bekleyen bizi."
Sayfa 141Kitabı okudu
"Araya zaman girdi mi, can attığımız her şey Bir ah çekmeye, sıkıntılı bir iç boşaltmaya döner."
Sayfa 132Kitabı okudu
"Dert, bela, acı, her şey, cehennemin ta kendisi bile bir iyilik, bir güzellik kazanıyor onda."
Sayfa 125Kitabı okudu
"İnsan sevdikçe güzelleşir, güzelleşince de Bir pırıltı verir dünyaya kendinden, Sevdiği yok olup gitse bile."
Sayfa 124Kitabı okudu
"Öyleyken, hayvanca bur unutkanlıktan mı, Yoksa korkakça bir dürüstlükten mi nedir, Fazla ölçüp biçiyorum yapacağım işleri. Kılı kırk yaran bu duraklamanın, Dörtte biri akıl, dörtte üçü korku."
Sayfa 116Kitabı okudu
"Ah, iğrenç kaderim, ölümden karanlık kaderim benim! Çamurlara batmış zavallı ruhum benim, Çırpındıkça batan, battıkça çırpınan ruhum! Melekler, kurtarın, kurtarmaya çalışın beni! Bükülün, bükülmek bilmeyen dizlerim! Siz de, ey çelik telleri katı yüreğimin, Yumuşamayın yeni doğmuş çocuğun sinirleri gibi. Kim bilir, bir şeyler değişir belki."
"Kendi kendimize verdiğimiz sözü tutmak, En çabuk unuttuğumuz şeydir, ne yapsak."
"Evet yakındır sevgilim, ayrılacağımız gün; Gücüm kalmadı hayatımı sürdürmeye. Ama sen şanın şerefinle, hayranlarınla Daha yaşayacaksın bu güzel dünyada..."
"Çünkü doğruluğun gücü güzelliği kendine benzetinceye kadar, güzelliğin gücü doğruluğu bir kahpeye çevirebilir."
"Var olmak mı, yok olmak mı, bütün sorun bu! Düşüncemizin katlanması mı güzel, Zalim kaderin yumruklarına, oklarına, Yoksa diretip bela denizlerine karşı Dur, yeter! Demesi mi? Ölmek, uyumak sadece! Düşünün ki uyumakla yalnız Bitebilir bütün acıları yüreğin, Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun. Uyumak, ama düş uykularında, Sıyrıldığımız zaman yaşaman kaygısından, Ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu. Bu düşüncedir uzun yaşamayı cehennem eden. Kim dayanabilir zamanın kırbacına? Zorbanın kahrına, gururunun çiğnenmesine, Sevgisinin kepaze edilmesine, Kanunların bu kadar yavaş Yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine. ... Bilinç böyle korkak hepimizi Düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor Yürekten gelenin doğal rengini. Ve nice büyük, yiğitçe atışlar Yollarını değiştirip bu yüzden Bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar."
Resim