Sabitlenmiş gönderi
Kolumu sallıyorum yürürken, kötüysem yüzümü buruşturuyorum
Çok eski bir yerimdeyim, çürüyen bir yerimden geliyorum
Öldüklerimi sayıyorum, yeniden doğduklarımı
Anlıyorum, ama yepyeni anlıyorum bıktığımı
Evlerde, köşebaşlarında değişmek diyorlar buna
Değişmek
Biri mi öldü, biri mi sevindi, değişmek koyuyorlar adını
Bana kızıyorlar sonra, anısızın bana
Kimi ellerini sürüyor, kimi gözlerini kapıyor yaşadıklarıma
Oysa ben düz insan, bazı insan, karanlık insan
Ve geçilmiyor ki benim
Duvarlar, evler, sokaklar gibi yap 
Edip Cansever
Her birey kendini yeri doldurulamaz, eşi bulunmaz biri sanır ve başkalarını içindekilerin tek tek seçilemediği bir yığın olarak görür, ama herkesin aynı doğrultudaki savlarıyla anında yerle bir edilir bu kanı.
Okur Takip Önerileri
Ne yöne döneceğimi bilemiyorum,
bir çıkış bulamayan ne varsa, o benim işte.
Çok şeye sahip olmanın çökmüşlüğü ile özü kaçırmış olmanın korkusu arasında gider geliriz.