"Taşra hiçbir zaman zihni açmaz, sadece büyük kent açar..."
"Umutsuz uyanıyor, bu umutsuzluğu yenmeye çalışıyor, öğleye doğru da yeniyordum. öğleden sonra umutsuzluk yeniden bastırıyor, akşama doğru tekrar kayboluyor, gece uyandığımda tabii büyük bir aldırışsızlıkla gene gelip çatıyordu."
"Ben de er ya da geç kendimi ve dünyayı hastalıklı biçimde gözümde büyüttüğüm için mahvolacağım."
Edebiyatçı kahvelerinde ağır kokulu, sinir törpüleyici, insanın içini karartan bir hava vardır
Ödül kabul etmek zaten sapıklık, demişti o sıra dostum Paul bana, devlet ödülü kabul etmekse sapıklıkların en büyüğü.
Hasta aslında her zaman yalnızdır ve ona dışarıdan yapı lan yardım, hepimizin bildiği gibi her zaman bir engel ya da rahatsızlık olarak görünür.