Ne hayal ürünüydü bu anneler. Bostan korkuluğuydular, üstlerine iğneler yapıştırdığınız mumya bebekler, kaba saba şekiller gibiydi. Onlara kendi varlıklarını yaşama fırsatını vermiyorduk, kendi keyfimize göre yaratıyorduk onları: kendi açlık duygumuza, dileklerimize ve zayıflıklarımıza göre. Şimdi onlardan biri olduğum için daha iyi anlıyorum.
Sayfa 128Kitabı okudu
Şu sözde yetişkinlerin içinde öyle çok çocuk, öyle çok terk edilmiş yetim var ki.
Sayfa 47Kitabı okudu
Ölmedikçe hiçbir insanı yitirilmiş kabul etmemeli.
Sayfa 99Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ama hala mutsuzsun; çünkü hayatın daha eşiğindeyken umudun sönmüş durumda. Daha öğle olmadan senin güneşin batmış; sana öyle geliyor ki bir daha da hiç doğmayacak.
Sayfa 306Kitabı okudu
Hiçbir şeyi unutmayız ama, değil mi? Yalnızca yok saymayı tercih ederiz.
Sayfa 184Kitabı okudu
Bir şeyler teklif edilip de reddedince, karşımdakinin yüreğinde de kendi yüreğimde de sonsuza dek onarılamayacak aleni bir çatlağın oluşacağı korkusunu taşırdım hep.
Sayfa 103Kitabı okudu
