Xwezî bibim havîneke zîvîn li baxên wê Bixemilînim çend pelan ji mijangên wê
Lê ditirsim qet nebim lehengê dilê wê Loma evîn kujêr e, dikuje hezkiriyê xwe
Were em bi çemberkî rûnên di civata mirovan:
Ne tu li seriya min bi çavsorî
Ne ez li jora te bi dek û fen...
Ez, ez
Tu, tu
Lê em...
Em bistrên bi hev re stranên mirovhezî
Em şabaş bikişînin ji şahiya hevdu re
Em nebin qatilê hev,
Li pey hev bi muxennet.
Em ji hev razî
Em ji hev xweş
û em li hev bi hesret.
Ax!
Ax!
Ka li ku
Xwezî?!...
Min gellek mêr dîtin
ne merxas bûn
ne jî merîv
min gellek jin dîtin
ne bi namûs bûn
ne jî bi şeref
min gellek tişt dîtin
xwezî min qet nedîta...
~Occo Mahabad
xewnek bû! di kefa destê min de
serê tiliyên te digeriyan.
aramî bû !
hêsîreke ji kêfxweşî distiriya
dilê min. tu yî ! û ji porên te
helbestên bêdawî diherikîn
li ser milên te.
û ez, hema xwezî
ez tîpek bû ma li ser lêvên te û
ez mirim jî bila ez bimira ma...
Ez bibama bijankêk te û
Min hesirê te hembez bikira
Ditirsim bibim hesir û biherikim ji dilê te
Nizanim xatir jî bixwazim
Bê deng û bê ziman dibim dema xatir xwestina
Xwe vedişerim quncika
Wek zarokekî bê hevî dikevim hembêza xwe
Hevî, dibin sterk û diherikin ji ezmanan
Xwezî min dilê xwe li hembêza te di li te rehet bikira
Bihêle ez behna te xetim bikim
Bibim serxoş, bibim mecnun li ser behna te
Û li pirtûka xwe yi pîroz di binîvsînim dilê te...
Xwezî Dîsa Zar Bûma
"Uyu oğlum,uyu. Uyu, çünkü çocukluğun tadı bambaşka."
Sayfa 22 - Can(modern) Yayınları- Saadet Özen ÇevirisiKitabı okudu
emre xwe de qet trênê siwar nebûm e, xwezî rojekî siwar bûma..🚂🚃
Bersiva Hoşeng
Hoşeng!
Roniya çavê min,
Pandiyê navê min,
Hêviya min a pêşîn,
Di nav pêrêyên jîn,
Divêm çend peyvan li gel te bikim.
Bê qirên û deng
bi xeml û xemr e, bi naz û ‘işwe
çi pozan dide, çi ken û neşwe
awirên wek tîr, çiqas daxwazkar
guliyan wek mar, xwe berdaye xwar
sitûnên zirav, li bin du serî
wek rojê ye ew, ronak û zerî
berê min li wir, çavên min lê ne
dilê min dixwest têr wê bibîne
ji bo binêrim lê bi delalî
xwezî wê jinê xwe bida alî
"Bi ramûsanên êvarî re, êşên min meşîyan
û ê ku di bextê te de, ji agirê xwe şanaz, ez im."
Min ê, di destên her demsalan de
sirûda payîza te li xwe kira
Li kolanên qebraxên ku her kêfxweşîyên me
li nexweşîyekê mar dikir
Lê ez wekî dînekî ku doxîna wî vekirî û bêxem
xwezî karîbûma
bimeşîyama
bihatama
û tenê ji birçîbûna zikê xwe re
