Ne tuhaf: Bizi koruyan kollayan insanlar vardır etrafımızda. Hiç fark etmesek de onlar oradadır daima. Karşılık ya da minnet beklemeden, sadakatle, sevgiyle, sessizce... Nice sonra anlarız kıymetlerini. Hep geç kalırız teşekkür etmekte.
''Vaktiyle eşşeğin birini düğüne davet etmişler, buyur eşşek kardaş bizim düğünümüze demişler. Eşşek biraz düşünmüş, sonra da semerini almış çıkmış. Bunu görenler, yahu demişler, eşşeğe seni işe değil, düğüne çağırıyorlar, düğüne davetlisin. Eşşek başını sallamış, ben iyi bilirim kendimi beni boşuna çağırmazlar, taşınacak ya su vardır, ya odun.''
"Ev ya da piyano gibi uzun süre kullanacağın bir şeyi satın alırken şimdilik idare edecek olanı değil, imkânların dâhilinde en iyisini seç. Yeterince iyi olduğunu düşünebilirsin ama bir süre sonra pişman olursun."
Sayfa 178Kitabı okudu
Elbette yanımda bir iki dostum olsun isterim, ama olmaz ise bu yüzden mutsuzluğa düşecek değilim... Sonra, bir gün birileri gelecek, hiç kuşkum yok bundan.
Sesi çınlandı Züleyha'nın boşlukta. Önce ürkek ve hafifçe sonra inatla ve kuvetlice.
"Yâ, dedi, duyur sesini bileyim. Yâ, dedi, duy sesimi bilineyim. Ama bir boşluğun bilinmezliğinde yetirme beni."
Sayfa 132Kitabı okudu
"Ya doğmadan önce büyük suçlar işledik diye ya da öldükten sonra bizi çok mutlu günler beklediği için, cennet bu yaşamın bütün işkencelerinin başımıza gelmesine izin veriyor. Bunların hepsi sonsuz mutluluğun kefareti herhalde."
