Ağlıyor musun, niçin gözlerin nemli?
Amansız mıdır acın bu denli?
Olma yine de kaderine kinli,
Bak neler neler hazırlıyor hayat.
Yüreğinde varsa yâre,
Vardır bu yâreye binbir çare.
Bir sen misin düşen derde?
İzle bak gülüyor hayat.
Görüyorsun ya şu mevsimi
Bazan karlı, bazan güneşli
Say kendini yeryüzü gibi
Güzel günler getiriyor hayat.
Düşün, taşın bu sefer.
Günün dolu olsa da gam, keder.
Yaz, çiz, say, dök teker teker
Bir şeyler bulacaksın elbet yaşanmaya değer.
Emine Kahraman
Evet, çok konuşma.!
“Çevremdeki her şeyin sıradanlaşmaya başladığını fark ettiğimde büyüdüğümü anladım. Çocukken her şey farklı gelirdi bana. Ota, boka, çiçeğe, uçağa, babamın çakmağına, kerpiç evimizin toprak damına... Her şeye şaşırır, hayretle bakar, bitmeyen sorularla etrafımda kim varsa bunaltırdım. Allah babamdan da mı büyük diye sormuştum bir keresinde dayıma,
Gerçekler hangi zamanda olursa olsun hep gerçek olarak kalır. İnsanoğlunun genel karakter özellikleri, hırsları, aşkları, nefretleri yüzyıllar geçsede hep vardı ve var olmaya devam edecek.
Anton Çehov üç öyküden oluşmuş ve birbiriyle bağlantılı bu kitabı bize bu gerçekleri en sade şekliyle ve yalın bir dille anlatıyor. Kıssadan hisse veriyor,
Türkiye Birincisi
Asla yeterince iyi olamadım. Aileme, anneme babama, onların bana harcadığı paraya layık
olamadım. Hayır, serseri değildim, geri zekalı da değildim, bir amacım da vardı ve bunu
gerçekleştirmek istiyordum. Çalışkan olmak... istiyordum. Çalışkan olmak için oturup çalışmak
lazım ben de biliyorum, söyledim ya geri zekalı değilim.
