Numan Menemencioğlu, bir anısını şöyle anlatır
“Paşa, sen Kürtçe bilir misin?’ İsmet Paşa şaşırmıştı. Ne diyeceğini bilmiyordu. O bir şey söylemeden ben araya girdim ve hemen, ‘Ekselans, biz Kürtçe bilmeyiz. Zaten bizde Kürtçe konuşulmuyor ve böyle bir dil de yoktur’, dedim. Churchill adamlarından birine sordu. ‘Öyle mi Mister, Kürtçe diye bir dil yok mudur?’ deyince, adam daha önceden hazırlıklı, hemen ayağa kalktı, ‘Olmaz olur mu efendim? Çok zengin bir Kürt dili ve edebiyatı vardır. İsterseniz, o ana kadar duymadığımız- ‘Dîwana Cizîrî’den bir şiir okuyayım’ dedi. Churchill, ‘Oku’ dedi. Anlamıyorduk ama Farsçaya yakın, nefis ahenkli bir şiir okudu. Ve bu şiirin Kürtçe olduğunu söyledi. ‘Öyleyse bu şiiri bize yaz’ dedi. Yazdı.
Churchill, ‘Bunu İngilizceye çevir’ dedi. Çevirdiler. ‘Bir de Fransızca yapın’ dedi. Onu da yaptılar. Bir de Türkçeye çevirdiler. Ve bana, ‘Mösyö, sen de gel bakalım. Bu üç dilden aynı fikri ifade etmek için, bakalım metne kaç yabancı sözcük alma mecburiyeti olmuştur’ dedi. Fransızcada hiç yoktu. İngilizceden üç beş Latin kökenli kelime çıktı. Kürtçe aslında dört-beş Arapça kelime bulundu. Ama Türkçe nüsha gelince “dır” ve “ile”den başka, Türk çe birşey kalmamıştı. Kimisi Arapça kimisi Farsça ve diğerleri de Avrupa’nın çeşitli dillerinden alınma sözcüklerdi. Churchill dört sayfayı da bizim önümüze koydu. ‘Ayıp değil mi?’ dercesine, ‘Bakın efendiler, yok dediğiniz ve memleketinizin büyük bir bölümünde anadil olarak konuşulan Kürtçenin zenginliğini görünüz’ dedi.
Musa AnterKitabı okudu
Bâzı Avrupa memleketlerinde yabancı ve hattâ yerli talebeye, hazırlık mahiyetinde böyle bilgi ve dil tahsili yapıldığı da görülmüştür.
Okumakla yazmak arasında doğrudan bir ilişki vardır.
“Şimdi yoğun bir İngilizce eğitim modası var. Ne var ki herkes böyle yarım yamalak İngilizce öğrense emin olun Türkçe hayli geriler, çünkü abuk sabuk Türkçe konuşmaya başlar ve karıştırırlar; iyi yabancı dil öğrenenler ise Türkçeye İngilizce karıştırmaz.”
Sayfa 77 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Bir müzik enstrümanı çaldığınızı hayal edelim. Ör neğin piyano. Piyano çalarken müziğin tınısının his sediyorsunuz ve bundan müthiş bir haz alıyorsunuz.
Beste yapmamn ve yaptığınız bestelerin sizi geleceğe taşıyacak, belki de ölümsüzleştirecek bir vasıta olduğu nu biliyorsunuz. Bunlar sizin maddi hazlarmız. Fakat siz beste yaptıkça, yaptığınız her beste beyninize bir geri dönüş sağlıyor ve nöronlarınız arasında yeni, daha önce hiç olmayan bağlantılar gelişiyor. Ve örneğin bu yeni bağlantılardan birisi sizin tüketmeniz gerekenden fazla kahve tüketmenizin doğru olmadığını, kahvenin kısa vadede size verdiği hazzın uzun vadede vereceği zararın yamnda çok küçük kaldığını hesap etmenizi ve "doğru"ya yönelmenizi sağlıyor. Özetle, sanatla il gilenmek, okumak, yazmak, çizmek, yeni bir yabancı dil öğrenmek sadece bir hobi değil, sizin beyninizi ge liştiren, sizi daha zeki yapan faaliyetlerdir. Entelektüel olmak ile nöronlar arasındaki doğru sinaptik yolların gelişmesi arasında bir doğru orantı vardır.
