"Plinius, Theophrastus’un ayrımı üzerinden, 'Ağaçlardan bazıları tamamen yabani, bazıları daha uygardır,' der. Theophrastus ise elma ağacını ikinci grup arasına dahil eder; gerçekten de bu açıdan elma, tüm ağaçların en uygarıdır. Bir güvercin kadar zararsız, bir gül kadar güzel, bir hayvan sürüsü kadar değerlidir."
#İsmetÖzel
Ölüm Cantabile
Ben ne büyük bir dalgınlıkla bakmış olmalıyım ki hayata
görmedim orda çinko damlar ve plastik sürahilerin tanrısını
yerime yadırgadım
yerim olmadı zaten kendi mezarımdan başka
çılgının biri sanılmaktan sakınmaya vaktim olmadı
durmadan beyaz bir aygırla taşardım derin göllerden
bir gebe kısrakla kaçardım derin ormanlara
güneşin
Ogünbugün, şehri dünyanın üstüne kapatıp bıraktım
kapattım gümüş maşrapayla yaralanmış ağzımı
ham elmalar yemekten göveren dudaklarım
mırıldanmasın şehrin mutantan ve kibirli ağrısını.
Azıcık gece alayım yanıma yalnız
serçelerin uykusuna yetecek kadar gece
böcekler için rutubet
örümcekler için kuytu
biraz da sabah sisi
yabani güvercin kanatları renginde
biz artık bunlar olarak gidiyoruz
eylesin neyleyecekse şehrin insanı
şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
bozuk paraların insanı, sivilcelerin
*hayal kırıklığı
Yaz ortasında bir Noel karı yağmış; haziranda beyaz bir aralık fırtınası esmiş; olgun elmalar buz tutmuş; tomurcuklanan güllere kırağı çalmış: saman ve mısır tarlalarının üzerine buzdan bir kefen örtülmüş; dün gece çiçeklerle kızaran kır yolları şimdi ayak değmemiş karın altında kaybolmuştu ve on iki saat önce, tropiklerdeki bahçeler kadar yeşil ve güzel kokulu olan korular yapraktan giysiler içindeyken şimdi Norveç kışını yaşayan çam ormanları gibi, ıssız, yabani ve beyazlardı. Bütün ümitlerim ölmüştü.
Sayfa 432Kitabı okudu
Üç Frenk Havası
1.CAPRİCCİO ÖLÜM
Gülünç bir ölümle öldü deniyor Max Stirner için
çünkü mahvına sebep nihayet bir sinektir
ama Fanya Kaplan
nasıl öldü diye sorarsak sanırım
işimiz fazlasıyla ciddileşir.
Bize ne başkasının ölümünden demeyiz
Sayfa 47Kitabı okudu
Jane Eyre, dün ateşli, beklentilerle dolu bir kadın hatta neredeyse bir gelinken, tekrar soğuk ve kimsesiz bir kız oluvermişti; hayatı solgun, ümitleri kimsesizdi. Yaz ortasında bir Noel karı yağmış; haziranda beyaz bir aralık fırtınası esmiş; olgun elmalar buz tutmuş; tomurcuklanan güllere kırağı çalmış; saman ve mısır tarlalarının üzerine buzdan bir kefen örtülmüş, dün gece çiçeklerle kızaran kır yolları şimdi ayak değmemiş karın altında kaybolmuştu ve on iki saat önce, tropiklerdeki bahçeler kadar yeşil ve güzel kokulu olan korular yapraktan giysiler içindeyken şimdi Norveç kışını yaşayan çam ormanları gibi, ıssız, yabani ve beyazlardı.
Sayfa 432