Ümit.
Ümit; bir damla bal, baharda açan bir lale tarlası gibi. Taze bir yağmur, fısıldanan bir yemin, bulutsuz bir gök, bir cümlenin sonundaki mükemmel noktalama işareti.
Ve bu dünyada dibe batmama engel olan şey.
Hani Böyle Yağmur Yağar Tüm Evreni Toprak Kokusu Sarar Ya ,İnsan Kendini Koklar Aslında Farkında olmaz.
Hani Yağmur Yağar Gökyüzü Göz Yaşını Boşaltır Tüm İnsanlar Sevinir Ya Tam O Esna Da Doğan Güneş’in Verdiği Haz Gibi Gözlerin.
Gülerken Kafanı Kaçırman Küçük Bir Çocuğun İlk Aldığı Bayram Oyuncağı Gibi Sarhoş Ediyor Ruhumu.
Başa çıkamayacaklar. Yağmur tükürür gibi yağacak onların yüzlerine. Rüzgar boğazlarına kayaları tıkayacak. İçtikleri su donacak midelerinde. Taşlar taşa tutacak onları.
Beni güzel hatırla
Bunlar son satırlar...
Farzet ki bir rüzgardım
Esip geçtim hayatından
Ya da bir yağmur
Sel oldum sokağında
Sonra toprak çekti suyu
Kaybolup gittim.
Yine yağmur ince ince çiselenir
Yine toprak yaz gelince çiçeklenir
Sen beni hep rüyalarda gör annem
Gör ki kalbim bir mezarda dinlenir..
Bir yangın ki ciğer ciğer kavrulur
Bir yangın ki kardeş kardeş vurulur
Belki kalbim bir bayrağa kan olur
Gülümse annem..