Kelebek

Kelebek
@yagmur434
kendi Ben'imin çevresinde ve bedenimde mutlak anlamda hiçlik inşa edilmişti.
Reklam
Çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerinde hiçlik kadar ağır baskı uygulayamaz.
Buraya kadardı. Ya sona gelmiştik ya da bir başlangıca.
Sayfa 187Kitabı okudu

Reader Follow Recommendations

See All
Düşündüm de sanırım hayatım boyunca bir problemdim.
Sayfa 113Kitabı okudu
Konuşmadan konuşmasını seviyordum. Hatta beni her zaman sevmiyor oluşunu bile seviyordum.
Sayfa 108Kitabı okudu
Reklam
Korku bir pençe misali gözlerimi örtüyor, her şey gözüme farklı bir şeymiş gibi görünüyordu; tehlike gibi, acı gibi.
Yine de tortusu kalırdı olanların; çizik yüzlerin, kan saldırısıyla morarmış ellerin ve zonklayan şakakların.
Bazı aşklar sıra dışıdır. Beklenmedik şekilde serpilip büyürler. Bazen yaralılar iyileşir, kanser tedavi olur ve hücreler yenilenir.
Dikiş atılmış cam kesikleri, seneler sonra bile, yağmurlu günlerde sızlıyor. Kabuklar çabuk kurumuyor. Belirsizleşiyor geçmiş. İyi günlerde aklıma gelmiyor. Unutuyorum onu. Böylesi daha iyi belki. İnanıyorum.
Ben çaresiz değilim. Ben bir kara delik değilim. Ben buruşmuş, yırtık ve düzleştirilemez bir kağıt değilim.
Reklam
Varlığımı sevmeleri için başkalarına yalvarmayı bırakmam, kendimi geçmişimle kabul edip sevmem gerek.
İnsan sevdiğinin kahramanı olmak ister. İnsan bazen yabancıları ailesi zanneder ve bu bir hatadır. Berbat bir hata. İnsan, kendinin kahramanı olabilmişse ne ala...
Hiç tatmamış gerçek aşkı. Tadamamış. İnsan kaderiyle savaşamazmış. O da pek savaşmamış.
Okuduklarından ve gördüklerinden çıkardığı kadarıyla aşk, kadınların dişil enerjilerini ve üretkenliklerini tüketen bir hummaymış. Aşık olan kadın sürekli aşkının öznesini düşünürmüş.
Dört yaşındaydım; babamın çığlıklarından ve yumruklarından kaçıp evimizin karşısındaki harabede sabahladığımız gece annem şöyle demişti: "Yeterince hızlı koşarsan buradan çok uzaklara gidebilirsin." Koşmayı bu yüzden seviyordum.
139 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.