Yağmur Kocagözoğlu
@yagmurellarehberi
27 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
“Yüzünü kapadığında görünmez olduğunu sanan bir çocuk gibiydim.”
Sayfa 83
“Hepiniz korkaksınız.”
-Fen Riorson’ın Son Sözleri (Sansürlenmiştir)
Sayfa 654
“Arşiv’den daha kutsal bir şey yoktur. Tapınaklar bile yeniden inşa edilebilir ama kitaplar yeniden yazılamaz.”
-Albay Daxton’ın Kâtipler Bölüğü’nde Mükemmelleşme Rehberi’nden
Sayfa 278
Okur Takip Önerileri
“Annem her zaman bir kadının iki özelliğinin olması gerektiğini söylerdi: silahlı ve tehlikeli.”
Sayfa 11
“Cehennem. İşte, asıl cehennem buydu. İblislerin hüküm sürdüğü Yedi Çember değil… Ne Şeytan’ın mükemmel şatosu ne de günahın ve ahlaksızlığın kol gezdiği Günah Hanedanları… Burasıydı. Bir zamanlar yuva bildiğim yer. Asıl cehennem bu adaydı.”
Sayfa 232
“Eğer şimdi benim için ölürsen peşine düşüp seni geri getiririm.”
Sayfa 97
“Bu beş kişi, benim için kelimelerle ifade edilemeyecek kadar önemliydi. Daha önce hiç gerçek bir ailem varmış gibi hissetmemiştim. Ama onlarla birlikteyken, bir ailem olduğunu biliyordum.”
Sayfa 181 - Richard Connor Cobalt
“Her hayatta bir dönüm noktası vardır. Bu öyle muazzam, keskin ve belirgin bir andır ki insan kendini göğsünden vurulmuş gibi hisseder, nefesi kesilir ve bilir… Şüphenin en ufak gölgesi olmaksızın hayatının bir daha asla aynı olmayacağını kesinlikle bilir.”
Sayfa 7
“Bir geceyi daha gerçekten yaşamak yerine keşke yaşasaydım diyerek geçirmek istemiyordum.”
Sayfa 384
“Kelimelerini silah olarak kullanmayı öğren çünkü kelimeler yumruktan daha güçlüdür.”
Sayfa 401
“…Hayatımdaki durumlar bu duyguyu güçlendirdi, umutlu bir çocuğu acı bir yetişkine dönüştürdü.”
Sayfa 106
“Bir gün geçmişe dönüp bakacak ve hayatının bu anını çok güzel bir hüzün mevsimi olarak hatırlayacaksın. Yasta olduğunu ve kalbinin kırık olduğunu ama hayatının değişmekte olduğunu göreceksin…”
Sayfa 235
“Sen de on iki yıl ortada yoktun, anne.” diye hatırlattım. “On iki çok uzun yıl. Hemen alt kattaydın, benden yalnızca yetmiş altı basamak uzakta, evet, o zaman saymıştım, ama birbirimizi neredeyse hiç görmüyorduk.”
Sayfa 110
Riley, Rory, Rosaleen, Regan ve Ronan içeri girip kollarını sallayarak ve deli gibi hareket ederek beni gösteriyordu.
“Niçin mahkeme salonumda çocuklar var?” diye kükredi huysuz yargıç. “Okul gezisi falan mı var?”
Parmağımı kaldırdım. “Onlar benim Sayın Yargıç.”
“Hepsi mi?”
“Evet efendim.”
Sayfa 100
