Ruhum, düşlerim, umutlarım o kadar yorgun ki, karanlığımı aydınlatacak o ışık sanki hep uzakta..
Bazen bazı şeyleri oldurmaya gücün yetmez tukenirsin o an ve düşe kalka yol almaya devam edersin.. başka çaren yoktur çünkü. Kendine "bu defa her şey daha farklı olacak, herşeye yeniden varım," diye sözler verirsin ama nafile. Hiçbiri ise yaramaz çoğu zaman. Bu böyledir.. hayatı kabullenmek gerekir