Çok özlemişimdir..
Önce annesinin sıcak elleri, karanlık, sesler... Minicik kulaklarında nehrin uğultusu, yağmurun sesi, hafifçe işitilen çan sesleri, serçe sürülerinin tatlı gürültüsü...
Jean-Christophe 1
e.e. Cummings
hiç gitmediğim bir yerin, sevinçle ötesinde
her türlü yaşantının, sessizliği var gözlerinde:
senin en hafif hareketinde bir şey var içime gömen beni,
ya da bir şey dokunamayacağım kadar bana yakın
kolayca açar beni en ürkek bir bakışın
parmaklar gibi kapamış olsam bile kendimi,
sen hep yaprak yaprak açarsın beni, Baharın
(dokunup ustaca, gizlice) açışı gibi ilk gülünü
ya da beni kapatmaksa istediğin, ben ve
hayatım kapanırız güzelce, birden
karın her yere özenle inişini
düşleyen bu çiçeğin yüreğinin yaptığı gibi
duyduğumuz hiçbir şey bu dünyada
erişemez gücüne senin sonsuz inceliğinin:
ülkelerinin renkleriyle dokusu beni bağlayan,
öldüren, hiç durmadan, her nefeste
(bilmiyorum nedir bu sende olan, bu kapanan
ve açılan; yalnız anlıyor içimde bir şey
gözlerinin sesinin güllerden daha derin olduğunu)
hiç kimsenin böyle küçük elleri yoktur, yağmurun bile
SUSMA MAKAMI
Kırılmak kadar üzülmekte bu işin içindendir, sanki acının yüreğinde ki senfonisi,yaylaları gezen hırçın bir at misali boynuna geçirilmiş ateşten bir halat ehlileştirme çabası.Her şeyin kavgasının yaşandığı yer de sevmenin kavgasının tezatlığı hapsolmuşluk içinde kendine esir düşmek,seni aramak yerin en dibinde,seni seyretmek yahut sevmek ne
Küçücük bir bakışın, çözer beni kolayca
Kenetlenmiş parmaklar gibi sımsıkı kapanmış olsa
Yaprak yaprak açtırırsın
İlk yaz nasıl açtırırsa.
İlk gülünü gizem dolu, hünerli bir dokunuşla.
Hiç kimsenin, yağmurun bile böyle küçük elleri yoktur.
Bütün güllerden derin bir sesi var gözlerinin.
Baş edilmez o gergin kırılganlığınla senin
Her solukta sonsuzluk ve ölüm..