Safî iyiliğin gülümser bir hüzün olduğunu onun şahsında gördüm.Ezelden mahzun bir kalbi vardı, lakin yüzü daima gülümserdi.Hayatta kendisini unutmuş, yalnız etrafını ve bilhassa etrafında doğan ve büyüyen çocukları düşünmekte olduğu anlaşılırdı. … Yeryüzünde onu tanımasaydım insanlık hakkında bedbin bir fikir taşıyarak hayattan geçecektim.