Onurumla binbir parçaya ayrıldım. Sonra yaktı beni. Kül oldum. Külümü yele savurdular.
Sayfa 76
Yaktı yakanlar beni...
Oldu olanlar bana!
Kalplerinin başköşesinde yıllarca ağırladıkları kişinin pis bir yalancı olduğunu anlayanlar kendi öngörüsüzlüklerine hayıflanıp birer sigara daha yaktı...
Sayfa 137 - EverestKitabı okudu
ERMENİ YETİMİ "RUHİ SU"..;
MEZARINDA KURŞUNLANAN ADAM...😞😞😞
" Yıl 1912..
Van’da doğdu..
Adı Mehmet’ti..
Mehmet Ruhi Su..
Küçük yaşta annesi ve babasını kaybetmişti..
Onları hiç tanımadı..
umut...
4 mum yavaşça yanıyordu, ama ortalık o kadar sessizdi ki, mumların konuşmaları duyabiliyordu…
Birinci mum,
”Ben BARIŞ‘ım! Ama kimse benim yanmama yardımcı olmuyor. Sanırım yakında söneceğim” dedi. Alevi hızla azaldı ve sonunda tamamen söndü.
İkinci mum:
”Ben İNANÇ‘ım! Ne yazık ki artık vazgeçilmez değilim. Onun için, bundan sonra yanıp durmamın bir anlamı kalmadı.” Sözlerini tamamladığında, esen rüzgâr onu da tamamen söndürdü…
Sırası geldiğinde üçüncü mum, hüzünlü bir sesle konuştu: ”Ben SEVGİ‘yim ! Ama artık yanacak gücüm kalmadı. İnsanlar beni unuttu, değerimi hiç anlamıyorlar. En yakınlarını sevmeyi bile unuttular.”
Sevgi de daha fazla beklemeden sönüp gitti…
Ansızın...
Odaya birden küçük bir çocuk girdi ve üç mumun da yanmadığını gördü.
Üzgün ve ağlamaklı bir sesle:
”Neden yanmıyorsunuz? Sizin sonsuza kadar yanmanız gerekmiyor muydu?” dedi.
Ardından da ağlamaya başladı…
O zaman dördüncü mum konuşmaya başladı:
”Korkma, ben hala yanıyorum. Ben yandığım sürece öteki mumları da yeniden yakabiliriz, ben UMUT‘um!”
Duyduklarıyla sevinen çocuk, gözleri mutlulukla parlayarak, UMUT mumunu aldı ve öteki mumları birer birer yaktı...
Ben zaten öyle manken gibi ortalığa çıkmayı pek sevmem. Bütün dikkatler sizin üzerinizde oluyor, insanlar baştan aşağı, dikkatle süzüyorlar gelinle damadı. Gerçi damattan çok geline bakıyorlar Allah’tan. Bilge bütün bunlardan hiç şikâyetçi olmadı. Kızlar gösteri yapmayı seviyorlar. Bir de gelinlik vardı ki üzerinde, bütün gece o
Yaktı da kül etti beni,
Yokluktan varlığa çıkardı,
Döndürdü, aşkla yandırdı,
Kendine kul etti beni.
{Gürsel}
«Ey sonsuzluk tahtının sultanı! Umutsuzluk ateşine yandım. Artık yaşamaktan bıktım. Sevgilim de beni kabul etmedikten sonra bu yaşam neye yarar? Ben ayrılığın gecesinde bir mumum. Dünyanın çilesi beni yaktı. Ölmedikçe bir an bile dinlenemem. Belki sevgilimle birbirimize kavuşuruz diye yaşamak istiyordum. Ama anladım ki kavuşacağımız yok... Tanrım, artık beni yokluğa karıştır. Çünkü hak
yolu, yok olma yoluymuş .»
Sayfa 78
